รินรดาตกใจมากที่เห็นหน้าอรรถากรที่โรงพยาบาล... หญิงสาวนึกในใจว่าเขาหายตัวได้หรืออย่างไรถึงได้บังเอิญเจอกับหล่อนทุกที่และโผล่หน้ามาให้เห็นบ่อยเหลือเกิน
เขาไม่ได้พูดอะไรอีกแต่ยื่นสร้อยรูปปีกนางฟ้ามาให้ รินรดาจึงได้ถึงบางอ้อทันทีว่า ตอนก่อนที่เขาจะเข้ามาห้องในโรงแรมนั้นหล่อนรู้สึกร้อนและอยากเปลี่ยนชุดจึงถอดชุดออกกำลังจะเปลี่ยนแต่สร้อยเส้นนี้พันกับชุดเก่า หล่อนจึงถอดเอาไว้ที่โต๊ะหัวเตียง... แล้วเขาก็เข้ามาจนเกิดเรื่องชุลมุนวุ่นวายแล้วหล่อนก็รีบหนีออกมาจนไม่อยากจะนึกถึงอะไรจึงไม่แปลกที่ลืมเอาสร้อยเส้นนี้มาด้วย
“ขอบคุณมากที่เอามาคืน... คุณรู้ได้ยังไงคะว่าฉันมาที่นี่”
“ผมตามคุณมา” เขาบอกเสียงเรียบ เมื่อหล่อนเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าหล่อนนั้นเขาก็ไม่มองและเสหน้าไปทางเด็กหญิงจิด้าที่นอนอยู่...
อรรถากรไม่ชอบเด็กและเป็นโรคไม่ถูกกับเด็ก และเด็กส่วนใหญ่ก็มักไม่ถูกกับเขา... แค่เห็นหน้านิ่งๆ ของเขาก็ร้
