“ดูมันสิคะคุณแม่... ขนาดรู้ว่าเป็นแฟนน้องสาวยังหว่านเสน่ห์ใส่” คุณนายมาลาตีที่ยืนมองรินรดากับเขตแดน พร้อมๆ คุณเพียงใจจากอีกด้านหนึ่งของตัวบ้านเอ่ยขึ้นมาอย่างไม่ชอบใจที่เห็นรินรดาคุยกับเขตแดนอย่างสนิทสนม
“สองคนนั่นเหมาะสมกันอย่างกับกิ่งทองใบหยก... ถ้าเกิดคิดอยากแย่งแฟนน้อง ก็เอาไปสิ แย่งไปแล้วได้ผู้ชายเจ้าชู้ไป เหลือไว้แต่คนดีๆ อย่างคุณใหญ่ไว้ให้ยัยระริน หลานฉันอยู่เฉยๆ ไม่ต้องทำอะไรก็ได้แต่สิ่งดีๆ” นางเพียงใจพูดอย่างไม่ใส่ใจ “เธอไปต้อนรับเด็กนั่นก่อนไป.. ฉันยังไม่มีอารมณ์จะพบใคร ถ้าพงศกรกลับมาแล้ว ก็ไปตามฉันที่ห้อง” นางเพียงใจสั่งแล้วเดินออกไปไม่สนว่าหลานจะเข้ามาหาหรือเปล่า เพราะรู้ว่าเด็กนั่นเข้ามาแล้วก็จะไปหาแม่นิ่มก่อนเป็นคนแรกอยู่แล้ว
คนที่อยู่เบื้องหลังได้แต่มองไปด้วยสายตารำคาญ...
“สั่งตลอด สั่งฉันเสียทุกอย่าง คิดว่าความคิดของตัวเองดีเด่นอยู่คนเดียวหรือไง” คุณนายมาลาตีได้แต่บ่นตาม
