นึกถึงเหตุการณ์เก่าก่อนแล้วหญิงชราก็น้ำตาไหลออกมาอย่างคั่งแค้น อันที่จริงแล้วนางใช่คนใจแคบที่จะไม่ยอมรับลูกสะใภ้คนแรกนางเพียงแค่ไม่ถูกใจที่เป็นคนต่างชาติต่างภาษาเท่านั้น แต่พอนางเริ่มทำใจได้ และยอมญาติดีกันและพาโรเชลีน่าออกงาน ซื้อข้าวของไห้ แต่สิ่งที่นางได้กลับมาคือ ลูกสะใภ้ยังหวาดกลัวและเกลียดนาง เกลียดมากถึงขนาดที่จงใจฆ่านางอย่างเลือดเย็น นางเพียงใจเจ็บใจมากเพราะเห็นกับตาว่าคนที่ต่อสู้กันกับนางและผลักนางตกบันไดจนนางเจ็บปางตายนั้นคือภรรยาที่รักของลูกชาย หลักฐานที่มัดตัวไม่หลุดคือแหวนแต่งงานที่นางกำติดมือตอนที่ต่อสู้กันนั้นยังอยู่ในมือนางตอนที่นางสลบจมกองเลือด
แต่แทนที่จะทำอะไรได้ พงศกรกลับขอร้องนางเอาไว้ไม่ให้เอาเรื่องโรเชลีน่า เขาไปตกลงกันกับภรรยาและเลิกกันด้วยดีแลกกับการที่จะไม่เอาเรื่องหล่อน พงศกรยังรักมันมากและเห็นว่าเป็นแม่ของลูกไม่อยากให้ลูกต้องรับรู้ว่าคนเป็นแม่ทำอะไรไม่ดีไว้จึง
