บทที่ 14
ชั้นเชิง
“ขอบคุณที่มากินข้าวเป็นเพื่อนนะคะสุดหล่อของน้อง”
รังรองยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ใช้สายตาเปิดเผยความรู้สึกเต็มที่ ทาวน์ยกยิ้มก่อนตักอาหารใส่จานให้อย่างเอาใจ หลังจากพาไปทำความรู้จักกับท่านประกิจ ทาวน์ก็ไปมาหาสู่เธอที่บ้านเป็นประจำ รู้ว่าเขาอยากพึ่งอิทธิพลของพ่อ แต่ถึงอย่างนั้นก็แอบคิดเข้าข้างตัวเองว่าเขาก็เริ่มมีใจ ไม่งั้นคงไม่เช้าถึงเย็นถึง ไปรับไปส่งที่บ้านกับที่ร้านเกือบทุกวัน จนคนคิดว่าทั้งคู่กำลังคบหาดูใจ
“เป็นหน้าที่พี่อยู่แล้วที่ต้องบริการรอง”
ถึงรังรองจะเป็นคนโทรชวนให้มา แต่ต้องพูดเอาใจไว้ก่อน เขาไม่พลาดเรื่องง่ายๆ แบบนี้แน่นอน
“เพราะรองช่วยพูดกับคุณพ่อ หรือเพราะพี่ก็อยากเจอรองเหมือนกัน”
รังรองถามตรงจุดไม่อ้อมค้อม ทาวน์ใช้ผ้าเช็ดปากด้วยท่าทีผ่อนคลาย คาดเดาความรู้สึกยาก จนคนถามแอบไม่พอใจแต่เธอก็ยังยิ้ม
“ถ้าตอบว่าทั้งสองอย่างจะโกรธหรือเปล่าครับ”
“รองโกรธพี่ไม่ลงห
