แต่อย่างไรเธอก็ยังไม่ยอมใจอ่อนให้เขาล่วงเกินเธอได้ แม้จะแต่งงานกันแล้วก็ตามที
“ทำอะไรกิน”
“เป็นลูกมือพี่แก้วค่ะ”
“งั้นให้พี่เป็นลูกมือแพรอีกคนนะครับ”
“แน้... แพรทำอาหารไม่เก่งนะคะ”
“แต่พี่ทำเก่ง”
“งั้นแพรคงต้องเป็นลูกมือพี่เดรกแล้วล่ะคะ พี่แก้วอีกคน” เธอมองหาแก้วกัลยา
“ไม่มีใครหรอกครับ”
“ทำไมล่ะคะ”
“เค้าไปทำธุระกัน เหลือเราอยู่แค่สองคนเอง”
“เจ้าเล่ห์นะคะ”
“อ้าว... พี่เจ้เล่ห์ที่ไหนกันครับ”
“พี่เดรกรู้อยู่แก่ใจ”
“อยากกินข้าวกับเมียสองคน”
“นั่นปะไร”
“ทำอะไรกินกันดี” เขาไม่สนใจท่าทีของเธอ แต่เดินตามต้อยๆ
“ต้องถามพี่เดรกแล้วล่ะคะ แพรทำกับข้าวเป็นซะที่ไหน เมื่อก่อนพี่พัฒน์ทำให้กิน”
“งั้นง่ายๆ เลย ไข่เจียว”
“ทำอะไรแพรกินได้หมดล่ะคะ” เธอไม่อยากเรื่องมากเพราะรู้สึกหิวแล้ว ดังนั้นอาหารง่ายๆ ในมือนั้นจึงเป็นไข่เจียวหมูสับ น้ำพริก ผักสด ผักลวก มีผักต้มกะทิด้วย แล้วก็แกงส้มอีกอย่าง
