“ได้สิ” เดรกนั่งลงที่ขอบเตียง เขาลูบศีรษะเล็กๆ ของเธอไปมาเหมือนกล่อมเธอนอน
“พี่เดรกกลัวไหมคะ” จู่ๆ เธอก็ถามขึ้น เดรกหัวเราะเบาๆ ก่อนจะส่ายหน้าไปมา
“ไม่กลัวหรอก”
“แต่แพรกลัว”
“อยู่กับพี่กลัวอะไรหืม... เด็กน้อย” เขาจุ๊บกระหม่อมน้อยๆ ของเธอเพื่อปลอบขวัญ
“ทำไมพี่เดรกดูใจดีจัง” เธอมองเขาตาปริบๆ สัมผัสอ่อนโยนและอบอุ่นของเขาทำให้เธอไม่ได้ปัดมือเขาออก
“เมื่อก่อนพี่ดูใจร้ายหรือไง”
“ค่ะ ใจร้ายมากๆ ปากก็ร้ายด้วยค่ะ” เดรกหัวเราะลงลูกคอ ก่อนจะบีบจมูกเล็กๆ ของเธอ
“นอนพักเถอะ พี่จะอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน” เขาลูบผมของเธอเล่น แพรดาวค่อยๆ หลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า
“เด็กโง่เอ๊ย แกล้งร้ายกับร้ายจริงๆ มันไม่เหมือนกันหรอกนะ” เดรกมองร่างน้อยอย่างเสน่หา เขายังมีความสุขกับการลูบผมของเธอไปมา
ร่างสูงเดินเข้าห้องน้ำแล้วจัดการนำผ้าขนหนูผืนเล็กออกมาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้เธอคลายจากความเหนียวตัว เธอตื่นขึ้นมาคงหิว เขาจั
