แถมมีลูกน้องของเดรกคอยช่วยดูแลและเล่นด้วย มันเลยชอบใจเข้าไปใหญ่
“จริงๆ น่ะให้เจ้าบิวตี้อยู่กับคนอื่นบ้าง แพรจะได้มีเวลาให้พี่เยอะๆ ยังไงล่ะ”
“แน้... เจ้าเล่ห์นะคะ”
“ไม่เจ้าเล่ห์สักหน่อย แต่เวลามีเจ้าบิวตี้อยู่ด้วย แพรก็เล่นอยู่แต่กับมัน” เขาทำตาปรอย
“ก็แพรกับเจ้าบิวตี้ไม่เคยแยกจากกันนี่คะ”
“ดีสิ”
“ดียังไงคะ”
“มันจะได้คิดถึงยังไงล่ะ พี่เห็นพอเจอหน้าแพรมันก็โถมเข้าใส่เชียวล่ะ ไม่ได้แยกถาวรสักหน่อย”
“แยกเพราะความเจ้าเล่ห์ของพี่เดรกนั่นแหละ”
“บางทีเจ้าบิวตี้ก็แย่งซีนพี่ เดี๋ยวนี้เจ้าลีโอก็เอาใหญ่ เรียกว่าชักจะเอาใหญ่ เป็น กอ ขอ คอ ได้ไงไม่รู้”
“ห้ามแยกนานๆ นะคะแพรคิดถึงพวกมัน” เธอบอกเขาด้วยรอยยิ้ม
“ไม่หรอก แต่บางทีเราต้องทิ้งให้คนอื่นดูแลมันเหมือนกัน เผื่อเราต้องเดินทางหรือไปทำธุระ พวกมันอาจจะเป็นอันตรายได้”
“ค่ะ” เธอรับคำ รู้ดีว่าเขาเองก็เป็นห่วงพวกมัน
“เกาะของพี่เดรกห่างไกลความเ
