“พี่มองตาเจ้าก็เห็นถึงข้างใน”
“ท่านรู้ใจข้าด้วยรึคะ...อืม...แต่ข้าคิดว่าเรื่องนี้ท่านคงไม่คิดจริงจังเพราะเราเป็นแค่ญาติห่าง ๆ และวันหนึ่งข้าก็จะกลับบ้าน ส่วนท่านก็กลับไปรับใช้ฮ่องเต้ในวังหลวง”
“อย่าถามว่าพี่จริงจังหรือไม่ ต้องถามว่าเจ้ายอมรับพี่หรือไม่ต่างหากล่ะเหมยลี่”
พอเขาพูดเช่นนั้นทำให้นางเงียบไป เหมยลี่รู้สึกใจคอไม่ดีขึ้นมา นางกำลังนึกถึงคำมั่นสัญญาที่ให้ไว้กับหวังฟาง บัดนี้นางทำสำเร็จตามเป้าหมายแล้ว นั่นคือทำให้เหวินเทียนเกิดความปรารถนาในตัวอิสตรี แต่ปัญหาใหญ่หลังจากนี้นั่นนะซี นางจะจัดการอย่างไร เหมยลี่ซบหน้าลงกับอกกว้างแข็งแรงของแม่ทัพหนุ่ม นางได้ยินเสียงลมหายใจของเขาดังแผ่วๆ ก่อนผล็อยหลับไปพร้อมกัน
ตอนสายของอีกวัน ภายในห้องของหวังฟางซึ่งกำลังนั่งจิบน้ำชาอย่างสบายใจก็ต้องชะงักเมื่อประตูถูกผลักเข้ามา ฮูหยินใหญ่ยิ้มทันทีที่เห็นหน้าบุตรชายคนเดียว
“เหวินเทียน มาหาแม่แต่เช้ามีอะไร
