“ค่ะคุณชาย แต่ถ้ามีอะไรที่จะให้บ่าวรับใช้ก็เรียกได้ตลอดเวลานะเจ้าคะ”
นางรับใช้ถอยออกไป ในเวลานั้นห้าวเฉินก็หันกลับไปมองที่ด้านนอกระเบียงและปล่อยความคิดให้ล่องลอยออกไปถึงว่าที่คู่หมั้นและผู้หญิงอีกคนที่ภาพเริ่มแจ่มชัดขึ้นมาในมโนนึกแต่แล้วเขาก็ได้ยินเสียงดังที่ข้างหลัง ห้าวเฉินจึงพูดขึ้นโดยที่ไม่ได้หันไปมองว่า
“บอกแล้วอย่างไรว่าเดี๋ยวข้าจะจัดการอาบน้ำเอง เสื้อผ้าน่ะเดี๋ยวข้าก็จะจัดการเอง เจ้ากลับไปพักผ่อนเถอะ”
“ค่ำแล้วยังไม่อาบน้ำเตรียมตัวเข้านอนหรอกรึห้าวเฉิน”
เสียงนั้นทำให้คุณชายรองแห่งสกุลหวงต้องรีบหันกลับไปและพบว่าลี่จู่ยืนอยู่ในห้องของเขา ห้าวเฉินออกอาการตกใจเขารีบลุกจากเก้าอี้และเดินเข้าไปหานาง
“ลี่จูนี่เจ้าเข้ามาในห้องข้าได้อย่างไรกันแล้วนี่ตอนที่เจ้าเข้ามามีใครเห็นหรือไม่”
“ไม่มีใครเห็นหรอก ข้าแอบเข้ามาตอนที่คนรับใช้ของท่านออกไปแล้ว”
“เจ้ามาหาข้ามีธุระอันใดหรือไม่ นี่ถ้าหากว่า
