เมื่อเวลาอาหารค่ำมาถึงเขาและเธอก็เดินมาพร้อมอลิซน้อย วิลเลี่ยมและไอรีนนั่งรออยู่ที่โต๊ะก่อนแล้ว ความเงียบที่ไม่ค่อยปกติ ทำให้วิลเลี่ยมมองอย่างไม่เข้าใจ เมื่อเจ้านายมานั่งลงข้างกายถึงกับรีบถามอย่างอยากรู้
“เจ้านายกับคุณเมย์ทะเลาะกันเหรอครับ?”
“ก็ไม่นิ” เขาหันไปพูดด้วยเบาๆ
“แล้วทำไมหน้าตาเบื่อโลกกันจังเลยละครับ”
“วันอังคารหน้าฉันจะกลับมอลต้า”
“อะไรนะครับ ไหนว่าจะอยู่สามเดือนไง?”
“เปลี่ยนใจกะทันหัน ก็ฉันบอกแล้วว่าฉันเบื่อ นายจัดการจองตั๋วให้ฉันทีนะ” วิลเลี่ยมถึงกับพยักหน้างวยงง
“ทานอะไรดีพี่อเล็กซ์” ไอรีนยิ้มให้ ทำให้เขาต้องยิ้มตอบกลับเช่นกัน
“อะไรก็ได้สั่งมาเถอะเอาที่ไอรีนอยากกินนั่นล่ะ”
“แล้วเธอล่ะเมรินดา”
“สปาเก็ตตี้ซีฟู้ดก็ได้”
เมรินดาลอบมองใบหน้าเขาหลายต่อหลายครั้ง เธอก็ไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไร เพราะปรกติอเล็กซานเดอร์ก็เป็นคนเดาใจยากอยู่แล้ว
กว่าที่มื้อค่ำจะผ่านพ้นไป
