“แต่หนูยังขับรถไม่เป็นเลยนะ เอาไว้เข้ามหาวิทยาลัยได้แล้วจะดีกว่า ถึงตอนนั้นค่อยไปเรียนขับรถแล้วสอบใบขับขี่ก็ยังทัน ตอนนี้หนูใช้รถของที่บ้านไปก่อนก็แล้วกัน ให้ปรีชาขับรถให้ พ่อสบายใจกว่าให้หนูขับเอง พ่อเป็นห่วงหนูน่ะ”
โอ๊ยยย ขัดใจชะมัด!!
“งื้อออ คุณป๋าอ่ะ” เธอทำน้ำเสียงกระเง้ากระงอดงอแง แต่ก็ไม่เซ้าซี้ต่อให้เสียเวลา เพราะไม่อยากถูกมองว่ายังเป็นเด็กไม่รู้จักโต ยังเอาแต่ใจเหมือนเด็กอยากได้ของเล่น
ต่อเมื่อรับประทานอาหารเสร็จแล้ว ทุกคนแยกย้ายไปทำหน้าที่ของตัวเอง รวมทั้งบิดาของเธอ ที่เข้าไปซุกตัวอยู่ในห้องทำงานบริเวณชั้นหนึ่งเหมือนเคย เธอจึงอาศัยจังหวะนั้น แอบเข้าไปหาท่านเป็นการส่วนตัว
“อ้าว มีอะไรอีกล่ะเรา” ชาญชัยทักทายลูกสาว ขณะอ่านรายงานบัญชีประจำเดือนของร้านไปด้วย
“เอ่อ คือหนูจะออกไปซื้อหนังสือที่ห้าง แล้วก็จะเลยไปดูที่เรียนที่มหาวิทยาลัยหน่อยน่ะค่ะ แต่วันนี้น้าปรีชาลางานเพราะไปเฝ้าเ
