ภายในรถยุโรปคันงามที่แล่นไปบนท้องถนนยามค่ำคืนอย่างสงบนิ่ง เนตรกมลเหลือบมองคนข้างกายอยู่เป็นระยะ ตั้งแต่ออกจากงานมา ไอศูรย์ก็มีสีหน้าเคร่งขรึมอยู่ตลอด ทั้งตัวเขาเย็นชาจนหล่อนรับรู้ได้ถึงอุณหภูมิที่เหมือนจะถูกกดลงต่ำจนแทบติดลบ
“เหนื่อยเหรอคะอิศย์ วันนี้คุณดูเครียดจัง”
หล่อนแสดงความห่วงใยผ่านแววตา พลางยกมือลูบไล้ซีกหน้าหล่อเหลาคมสันของเขา ใช้นิ้วหัวแม่มือค่อยๆ กดคลึงกลางหว่างคิ้วที่ขมวดมุ่นเป็นปมให้คลายตัว
ไอศูรย์มองหล่อนด้วยดวงตานิ่งลึกจนมองไม่เห็นถึงความซับซ้อนที่ซ่อนอยู่ในนั้น เนตรกมลเป็นคนรักที่สมบูรณ์แบบสำหรับผู้ชายทุกคน และเขาก็เป็นผู้ชายที่แสนโชคดีมีหล่อนคอยห่วงใย ดูแลเอาใจใส่
เขาควรจะปลาบปลื้มมิใช่หรือ...
แล้วทำไมในใจเขากลับคิดถึงแต่ผู้หญิงที่แสนจะเย็นชากับเขาอยู่ตลอดล่ะ?
ถ้าห้ามได้... เขาก็อยากจะเลิกคิดถึงขวัญรัก และดื่มด่ำอยู่ในความอ่อนโยนอ่อนหวานของเนตรกมลจนโงหัวไม่ขึ้นไปเ
