ขวัญรักตรวจเอกสารและข้อมูล รวมถึงบทวิเคราะห์ของเธอเป็นครั้งสุดท้าย เมื่อเห็นว่าครบถ้วนไม่มีตกหล่นจึงทำการส่งอีเมล์ไปให้พุฒา ส่งเสร็จปุ๊บก็ได้ยินเสียงเคาะประตูปั๊บ เธอยิ้มบางๆ รีบเดินไปเปิดประตูเอ่ยทักเสียงสดใส
“ทำไมมาเร็วจังล่ะคะ ได้รับเมล์ของฉันแล้วใช่ไหม”
“เรียบร้อยครับ คุณทำงานรวดเร็วแบบนี้ ผมต้องมีรางวัลในความขยันให้ซะหน่อยแล้ว”
พุฒายิ้มอ่อนโยนอยู่หน้าประตู เรือนร่างสูงโปร่งที่ถูกแสงแดดส่องกระทบเป็นสีทองประกายให้ความรู้สึกอบอุ่นจนคนมองแสบตา
“อะไรคะ” เธอถามเขา แววตามีความขี้เล่น
“ผมได้ยินมาว่าแถวนี้มีอาหารฝรั่งเศสอร่อยๆ อยู่ใกล้ๆ เราไปลองชิมกันไหม”
ขวัญรักแสร้งทำหน้าผิดหวัง
“ที่แท้ก็แค่จะหาคนกินข้าวเป็นเพื่อนนี่เอง ฉันแอบคิดว่าคุณจะให้สร้อยเพชรฉันเป็นรางวัลซะอีก”
“ฮะฮ่า ถ้าคุณอยากได้ละก็ กินเสร็จแล้วเราไปถอยกันเลยดีไหมครับ”
ขวัญรักมองเขาอย่างซาบซึ้ง ถึงจะดูเหมือนพูดเล่น แต
