“ถ้าเงินไม่พอก็ต้องลดค่าใช้จ่ายที่ไม่จำเป็นของบริษัทลงค่ะ”
พูดพลางปรายตามองไปยังญาดาที่สวมใส่ชุดแบรนด์เนมและประโคมใส่เครื่องเพชร เหมือนจะไปออกงานกาลาดินเนอร์ที่ไหน
“นี่แกจะหาว่าเป็นเพราะฉันอย่างนั้นหรือ”
ญาดาขึ้นเสียงอย่าลืมตัว พอเห็นสามีนิ่วหน้าและลูกสาวส่งสัญญาณให้ใจเย็นๆ หล่อนจึงสะบัดหน้าพรืด ปล่อยให้นิพนธ์เอ่ยลอมชอมแกมขอร้องว่า
“พ่อก็ทำอยู่ แต่งบบางอย่างจำเป็นต้องดำเนินการต่อ ไม่อย่างนั้นจะขาดทุนหรือส่งผลเสียกับบริษัทได้ แต่ถ้าได้เงินจากโครงการวิลล่าก็จะหมดปัญหา ขวัญพอจะมีหนทางช่วยเหลือพ่อบ้างไหม”
ถึงท่านไม่ได้เอ่ยออกมาตรงๆ เธอก็รู้ว่าท่านต้องการอะไร คงไม่แคล้วให้เธอไปออกปากของานจากพุฒา หวังใช้เธอเป็นสะพานเชื่อมไปสู่ความมั่งคั่ง
“หนูเป็นแค่พนักงานตัวเล็กๆ ไม่มีสิทธิ์มีเสียงมากขนาดนั้นหรอกค่ะ สู้ให้เนตรที่เป็นคู่หมั้นกับคุณไอศูรย์ออกหน้าเรื่องนี้น่าจะเหมาะกว่านะคะ”
“เท่าที่ไอศูรย
