“ปล่อยค่ะ ฉันจะไปนอนข้างนอก” เธอรู้ว่าบ้านหลังนี้มีอีกหลายห้องที่ว่าง พลางมองข้อมือตัวเองที่เขากุมเอาไว้ เหมือนบอกกลายๆ ให้ทำตามที่บอก
แต่มีหรือที่เขาจะปล่อย ร่างใหญ่โตนั่งลงบนเตียง สบสายตาแข็งๆ ของแม่เสือสาวอย่างไม่หวาดเกรง พร้อมกับยิ้มละมุนให้เธอ
“นั่งคุยกันก่อน ผมไม่ทำอะไรหรอกน่า” จอมทัพดึงเธอให้นั่งลง
ศศิกาญจน์มองสบตาคมเข้ม มองไม่ออกว่าเขาจะมาไม้ไหน แต่แววตาอ่อนละมุนก็พอให้เชื่อได้ว่าเขาไม่ได้หวังร้าย เธอจึงนั่งลงเพื่อรอฟังว่า จอมทัพจะพูดเรื่องไหนกันแน่
“ว้าย!!”
แต่แล้วหญิงสาวก็ต้องตกใจและรู้สึกว่าตัวเองคิดผิด เมื่อจอมทัพช้อนอุ้มร่างบางให้ขึ้นไปนั่งบนตัก มือบางดันหน้าคมเข้มที่กำลังจะโน้มมาใกล้ออกโดยอัตโนมัติ แล้วพยายามดิ้นรนจะลงจากตักแกร่งที่เธอเริ่มรู้สึกว่ามีบางอย่างแข็งดุนดันออกมา
“คุณทำอะไรน่ะ! ปล่อยค่ะ ฉันไม่อยากนั่งตักคุณ!”
“เราต้องคุยกัน ผมไม่ชอบให้คุณไปคุยกับผู้ชายคนไหนเ
