มินตราจ้องหน้าจอสี่เหลี่ยมอย่างใช้ความคิด ก่อนจะบิดริมฝีปากข้างหนึ่งขึ้น กดยิ้มเหยียด
“นังนั่นมันซุกหัวอยู่ที่ไหน”
เห็นรังสีอำมหิตที่ออกมาจากแววตาของคนถาม บัวลีก็รู้ทันทีว่าอีกฝ่ายถามถึงใคร แต่แสร้งตีหน้าใสซื่อ
“ใครหรือคะ”
มือสาวใช้ยื่นไปจะคว้าโทรศัพท์ของตัวเองกลับมา แต่มินตรายึดเอาไว้
“นางบัวลี แกโง่จริงๆ หรือแกล้งโง่ ถ้าแกไม่ตอบดีๆ ละก็...” ดวงหน้าสวยเฉี่ยวหันมองไปทางสระน้ำที่ถูกขุดขึ้นมา “ฉันจะขว้างโทรศัพท์กระจอกๆ ของแกลงบ่อปลาคาร์ป เพราะมันเกะกะลูกตาฉัน”
ที่จริงโทรศัพท์กลางเก่ากลางใหม่ไม่ได้ขวางหูขวางตาเท่ากับคลิปวิดีโอที่คนเห็นรู้สึกแสลงใจ เจ็บลึกในอก
“อย่านะคะคุณมินนี่ หนูขอเถอะค่ะ” เด็กสาวแทบจะยกมือไหว้ เพราะกว่าจะได้เป็นเจ้าของโทรศัพท์สักเครื่องสำหรับเธอมันไม่ใช่เรื่องง่าย
“ขอให้ฉันขว้างมันทิ้งใช่ไหม” แขนเรียวยกมือที่กำโทรศัพท์ของบัวลีทำท่าจะขว้างลงบ่อ
“ไม่ใช่ค่ะ หนูขอค
