“ไม่ได้ว่าใคร ใครรู้ตัวว่าเสียงแหลมเหมือนนกหวีดก็รับไปสิคะ หรือว่าเป็นคุณ” ศศิกาญจ์ตอบคำถามอย่างจงใจยั่วนิดหน่อย เพราะมองออกว่าอีกฝ่ายจงใจจะมาหาเรื่องตนก่อน
ส่วนจอมทัพที่เข้ามาอย่างเงียบเชียบเพราะมีสายข่าวที่หวังดีกับภรรยากำมะลอของเขาโทร.ไปรายงาน ก็นึกถูกใจกับลีลาการตอบโต้ของเธอจนซ่อนรอยยิ้มที่มุมปากไว้ไม่ไหว
“แก นังเด็กบ้า! แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร ถึงได้กล้ามาตีฝีปากด้วย!” มินตราแผดเสียงใส่ด้วยอาการเลือดขึ้นหน้า
“นี่ฉันดูจากหน้าตาคุณ คิดว่าคุณน่าจะอายุสักสามสิบต้นๆ ที่ไหนได้คงอายุมากกว่าที่ฉันคาดเดาเยอะ ถึงมีอาการความจำเสื่อม จำไม่ได้ว่าตัวเองเป็นใคร แบบนี้คงอายุไม่น้อย แต่ที่หน้ายังตึงคงไปฉีดโบท็อกซ์บ่อยสินะคะ” พูดยิ้มๆ แต่เห็นอีกฝ่ายหน้าแดงด้วยความโกรธ จนหลุดมาดคุณหนูลูกผู้มีอิทธิพลคนดัง
“กรี๊ด! แก! ปากดีนักนะ! วันนี้ฉันจะตบสั่งสอนแก ให้แกได้รู้ว่าอย่าคิดมาลองดีกับคนอย่างมินตรา แกบอกฉ
