เช้ามืดวันถัดมา
ศศิกาญจน์ปรือตาขึ้นมาอย่างช้าๆ ร่างสวยรู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัว แต่แล้วก็เบิกตาโพลงด้วยความตกใจสุดขีด เมื่อปรากฏใบหน้าหล่อคมที่ยังคงหลับไม่ได้สตินอนอยู่ข้างๆ เธอ
‘เมื่อคืนนี้เธอไม่ได้นอนคนเดียว!!’
สองมือปิดปากไว้แน่น ไม่กล้ากรีดร้องออกมาทั้งๆ ที่อยากจะทำเป็นที่สุด เธอยกผ้าห่มขึ้นสำรวจเสื้อผ้าที่ใส่อยู่เมื่อคืนยังอยู่ครบทุกชิ้นส่วน จึงลอบถอนหายใจเบาๆ อย่างโล่งอก ก่อนจะรีบพลิกตัวออกจากอ้อมแขนของเขาแต่แล้วก็ถูกคว้าตัวกลับมากอดจากทางด้านหลังไว้แน่น
“จะหนีไปไหนคนสวย ทีเมื่อคืนล่ะกอดผมไว้แน่นไม่ยอมปล่อยเลยเชียว” ตั้งแต่สิงหาพาเธอกลับมาเขาก็เป็นคนดูแล เช็ดตัว ห่มผ้า แล้วเกือบจะแก้ผ้าเธอด้วยมือของเขาเองอยู่หลายครั้ง ทว่า ห้ามใจเอาไว้ เขาไม่อยากใช้วิธีลักหลับให้สมเพชตัวเอง จนต้องจมจ่อมอยู่กับความเจ็บปวดที่ระบายออกไม่ได้มาทั้งคืน
“คุณมานอนอะไรตรงนี้ เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น”
เสียง
