~ 18:30 น. ~
ร่างบางกำลังยืนให้คนพี่ล้างขาให้อยู่ในห้องน้ำในห้องนอนใหญ่
“ ล้างให้สะอาดเลยนะคะ คำพูดเป็นคำพูด รู้จักไหมคะ ” พราวฟ้าเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจนัก เมื่อเขาบอกเธอครั้งเดียวแต่นี่อะไร
เพี๊ยะ!
” ก็เอามันซะขนาดนี้ใครจะไปทนไหว “ ฟาโรเอ่ยพึมพำออกมาเบาๆแต่คนที่กำลังตั้งใจฟังคำตอบเขาอยู่ได้ยินมันชัด มือเรียวฟาดไปบนไหล่แกร่งของคนพี่ที่กำลังนั่งยองๆล้างขาให้เธออยู่อย่างแรงเมื่อได้ยินประโยคนั้นของเขา
” มือหนักจริงๆตัวนิดเดียวไปเอาแรงมาจากไหนนัก “ ฟาโรที่รู้สึกเจ็บจี๊ดๆขึ้นมาเอ่ยถามน้องออกไป พราวฟ้าได้แต่อมยิ้มน้อยๆที่ไม่ว่าเธอจะว่าหรือจะทำอะไรคนพี่ก็ยอมเธอไปซะหมด พราวฟ้าเติบโตมาในครอบครัวที่พ่อยอมแม่ไปซะทุกอย่าง ไม่ว่าเรื่องนั้นจะเล็กหรือใหญ่ถ้าผู้เป็นแม่เอ่ยปากพ่อของเธอก็ต้องหยุดทันที
“ เฮียรู้ไหมถ้าพ่อรู้ระเบิดอาจจะลงหลังคาบ้านเฮียนะคะ ” พราวฟ้าเอ่ยพูดออกไป ใบหน้าหล่อของ
