“แบบนี้ไม่ได้เรียกปันใจ เพราะฉันไม่เคยมีใจให้นาย”
“เหรอ? หนูนิของน้ารู้หรือเปล่าว่ากำลังท้าทายกับอะไรอยู่”
เขากระซิบเสียงดุ สุนิสาผวาด้วยความกลัว
“ก๊อกๆๆ คุณนิค่ะคุณนิ เป็นอะไรหรือเปล่าคะ สายแล้วยังไม่ลงไปทานข้าว” เสียงสาวใช้ที่เคาะประตูอยู่หน้าห้องทำให้เธอสะดุ้ง เม้มริมฝีปากแน่นไม่กล้าส่งเสียงครางออกมา แม้ห้องนี้จะเป็นห้องเก็บเสียง แต่ระยะใกล้แบบนี้เธอกลัวว่าสาวใช้จะได้ยิน กลัวว่าทุกคนจะรู้เรื่องที่ ณเดชเข้ามาข่มเหงเธอถึงในห้อง
“บอกไปสิว่านอนตื่นสาย เดี๋ยวจะลงไป” เขากระซิบเสียงดุหลังจากพลิกร่างเธอให้หันหน้าเข้าประตู
สุนิสาจำต้องกดมือกับประตูเอาไว้ในขณะที่เขากำลังกระแทกกายกระทบกับสะโพกงามงอนของเธออย่างบ้าคลั่ง
“พะ... พอแล้ว เดี๋ยวใครได้ยิน” เธอกัดฟันบอก
“เร็วสิ ถ้าไม่อยากให้ใครรู้” สุนิสาเหงื่อไหลโซมกาย ริมฝีปากสั่นระริกด้วยความเสียวซ่าน
“คุณนิคะ เป็นอะไรหรือเปล่า” สาวใช้ยั
