“กรี๊ด! นังบ้า” บัวบุษบากระทืบเท้าเร้าๆ วิธาดาเชิดหน้าเดินจากไป ธัญญ์ชกกำแพงของโรงแรมด้วยความโมโห จากคำพูดที่เขาได้ยินภรรยาพูดกับบัวบุษบา แล้วจะให้เขาคิดยังไง วิธาดาเป็นอย่างบัวบุษบาพูดจริงๆ หลังจากกลับไปกรุงเทพ เธอมีหนุ่มๆ มารุมมากมาย แล้วลูกในท้องเป็นลูกใครล่ะ
เขารู้สึกโกรธจนอกแทบระเบิด เมื่อคิดว่าจะมีใครเชยชมร่างเธอต่อจากเขา และเด็กในท้องไม่ใช่ลูกของเขา
“คุณนิคะ ฉันขอคุยเป็นการส่วนตัวได้ไหมคะ” วิธาดามองเห็นโอกาสที่จะได้คุยกับเจ้าสาวเพียงลำพังเธอจึงไม่รอช้า
“คะ? คุณมีอะไรเหรอคะ” สุนิสาหันมายิ้มแย้มให้หญิงสาวอย่างเป็นมิตร
“คือว่าเชิญอีกด้านนึงได้ไหมคะ” เธอผายมือไปอีกด้านของงาน
“ได้ค่ะ แต่มีอะไรหรือเปล่าคะ” สุนิสางุนงงแต่ยอมเดินตามหญิงสาวไปโดยดี
“คือฉันอยากจะขอโทษคุณเรื่องของธัญญ์”
“เรื่องพี่ธัญญ์ทำไมเหรอคะ” สุนิสายิ่งงุนงงเข้าไปใหญ่
“เรื่องที่ฉันทำลายความรักของคุณยังไงล่ะคะ ทั้งๆ
