“ถ้าผมไม่กลับเร็ว คงไม่เห็นว่าเมียผมมีพี่นุมานั่งคุยให้หายเหงา”
“พี่ก็แค่แวะมาบาง...” นุติแค่จะบอกว่าแวะมาบางครั้ง แต่พูดไม่ทันจบประโยค วิธาดาก็ชิงพูดเสียก่อน
“ใช่ค่ะ พี่นุมานั่งคุยเป็นเพื่อนฉันทุกวันเลย” นุติหันมองหน้าหญิงสาวที่เขาเอ็นดูเหมือนน้องสาว แต่เลือกที่จะเงียบเอาไว้ ธัญญ์มีสีหน้าแดงก่ำจนแทบฆ่าคน แต่พยายามระงับเอาไว้
“นั่งก่อนสิธัญญ์ทานของว่างด้วยกัน” นุติเอ่ยเก้อๆ เมื่อเห็นเจ้าของบ้านกำลังโมโหหึง
โมโหหึง!!! เขาต้องใช้คำนี้ เพราะอาการมันฟ้อง มีเพียงยัยน้องสาวร่วมโลกตัวแสบที่แอบอมยิ้มหัวเราะคิกคักเดินเลี่ยงไป คงไปหาน้ำเย็นๆ มาให้สามีดื่มให้ใจเย็น แต่น่าจะไม่เย็น เขาคิดว่าควรจะพาตัวเองกลับได้แล้ว เพราะสมควรแก่เวลา
“ดีนะครับ แขกเชิญเจ้าของบ้านทานของว่าง อร่อยไหมครับพี่นุ” นั่นปะไร นุติคิดในใจว่าเวลาซื้อหวยดันไม่ถูก
“น้ำเย็นๆ ค่ะ” วิธาดายกน้ำเย็นๆ มาต้อนรับสามีด้วยตนเอง แม้ลีลา
