เธอถามอย่างเกรงใจ
“เอาแบบนี้ เดี๋ยวพี่สามคนไปช่วย ให้ไอ้พวกนี้ไปยืนแทน”
“เฮ้ย! ได้ไง” พนักงานรักษาความปลอดภัยอีกไม่กี่คนร้องขึ้น
“ผลัดกันไง มาหมดใครจะทำงาน เดี๋ยวโดนหรอกพวกมึง นี่ก็ต้องสลับกันกินข้าว” ศักดิ์ชัยหันไปตะคอกเพื่อน
“เออๆๆ ก็ได้”
“น้องวิยืนรอตรงนี้ก่อนนะจ๊ะ พวกพี่ขอไปจัดการธุระแป๊บนึง เดี๋ยวมาจ้ะ”
“จ้ะ” วิธาดารับคำ ก่อนจะยิ้มเหยียด โชคดีที่ตอนบ่ายเธอต้องทำความสะอาดห้องพักโซนด้านหลัง ผู้คนไม่พลุกพล่าน ถ้าพวกพนักงานรักษาความปลอดภัยเข้าไปช่วยคงเป็นเรื่องแน่
เธอแค่พูดเล่นไปอย่างนั้นเอง ใครจะกล้าให้ไปช่วยจริงๆ เดี๋ยวพวกเขามาไม่เจอเธอก็คงกลับไปทำงานเหมือนเดิม เธอไม่บ้าจี้ให้พวกเขาไปทำงานกับเธอด้วยหรอก แต่ก่อนที่เธอจะเดินไปทำงาน กลุ่มของพิมพ์พาก็เดินมาดักหน้าเอาไว้
“มีอะไรอีก หลีกไป ฉันจะไปทำงาน” วิธาดาพูดขึ้น เธอรู้ว่าทั้งสามคงมารุมหาเรื่องเธออีก
“ฉันขอเตือนหล่อนว่าอย่ายุ่งก
