“วิธาดา” เขาเรียกเสียงเข้ม แต่หันไปตักอาหารทาน
“รีบทานเถอะค่ะ อาหารวันนี้ฉันลงมือทำเองเลยนะคะ”
“แค่กๆๆ” ธัญญ์สำลักอาหารที่อ้าปากทานเข้าไป จนหน้าแดงก่ำ
“เอาน้ำ ท้องนายไม่เสียหรอกน่า ฉันทำตามที่ป้าบัวผันบอกทุกกระบวนการ” เธอบอกเขายิ้มๆ ธัญญ์กำลังมึนงงกับตัวเอง เขาจับเธอมาทำงานเพื่อให้รู้จักคุณค่าของเงิน ของการทำงาน แต่ไฉนเลยหญิงสาวถึงได้มานั่งยิ้มแฉ่งไม่ทุกข์ไม่ร้อนทานข้าวกับเขาอยู่นี่
เธอทานยาผิดขวดหรือเปล่า?
“เธอนี่นะทำกับข้าวเอง”
“ค่ะ อาจจะไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ แต่ฉันจะต้องทำให้ดีในอนาคต ทำด้วยใจยังไงล่ะคะ” เธอพูดมองเขาอย่างมุ่งมั่น เป็นอีกครั้งที่ธัญญ์เลิกคิ้วขึ้นมองด้วยความแปลกใจ
“ทำด้วยใจอย่างนั้นเหรอ”
“ค่ะทำด้วยใจ” เธอตอบเสียงดังฟังชัด
อาหารมื้อเช้าที่ทำท่าจะเป็นไปด้วยดีก็มีอันต้องเปลี่ยนไปเมื่อร่างอวบอัดของบัวบุษบาย่างกรายเข้ามาในบ้าน
“พี่ธัญญ์คะ อุ๊ย! กำลังทานอาหารกันอยู่พอดี
