“ใช่ รู้เอาไว้ซะด้วยว่าฉันเกลียดนาย เกลียดนายที่สุด ฮึกๆ ฮือๆๆ”
“เกลียดฉันเหรอ ดี เค้าบอกว่าเกลียดอะไรมักได้อย่างนั้น แต่เมื่อครู่ไม่เห็นทำอย่างที่ปากพูด หนูนิรัดน้าแน่นจะตาย ทั้งรัดทั้งตอด แล้วรู้ไหมหนูนิฟิตเหลือเกิน จนน้าเกือบขาดใจ”
“สารเลว ฮือๆๆ คนหยาบคาย” สุนิสาโถมกายเข้าทุบตีเขาอย่างบ้าคลั่ง
“เลิกโวยวายได้แล้ว ยังไงหนูนิก็เป็นเมียน้าแล้ว และไม่มีวันเปลี่ยนได้” หญิงสาวยิ่งกลัว เธอกลัวว่าตัวเองจะท้อง สีหน้าเป็นกังวลนั้นทำให้ณเดชเดาคิดไปต่างๆ นาๆ
“กลัวคนอื่นรู้หรือไง รู้ก็ดี น้าจะรับผิดชอบ”
“ไม่!” หญิงสาวตอบเสียงแข็งมองเขาอย่างเกลียดชัง
“หรือไม่หนูนิก็อาจมีลูกน่ารักให้น้าสักคนเพราะว่า...” เขากวาดตามองเบื้องล่างอย่างหยาบคาย
“ไม่!” สุนิสารีบดิ้นหนีลงจากเตียง เธอต้องหายาทานโดยด่วน ณเดชตามมากระชากหญิงสาวกลับไปกดลงที่เตียง เขาไม่มีวันให้เธอทำอย่างใจคิด
“ปล่อยนะ ปล่อย!” เธอดิ้นร
