“ไม่!” วิธาดากำเงินในมือแน่น เป็นครั้งแรกที่เธอคิดว่าเงินน้อยนิดแค่นี้มันมีค่า มันสำคัญ ไม่ใช่เศษเงินอย่างที่แล้วมา มันเป็นน้ำพักน้ำแรงของเธอที่ทำงานมาตั้งครึ่งเดือน
“แล้วแต่เธอ ฉันคิดดอกเบี้ยทบต้นทบดอก ถ้าเธอไม่จ่ายก็ไม่เป็นไร” ธัญญ์พูดอย่างเจ้าเล่ห์ เขารไม่อยากให้เธอจากไปเร็วนัก เขาไม่แน่ใจว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร แต่เขาอยากทำตามความต้องการของหัวใจเพียงเท่านั้น แค่เขาโกงเธอนิดๆ หน่อยๆ คงไม่เป็นไร ปกติวิธาดาไม่ใช่คนละเอียดลออที่จะตรวจสอบอะไรได้เหมือนคนอื่นอีกหลายคน
“ฉันขอจ่ายก่อนครึ่งนึงได้ไหม” วิธาดาต่อรอง มองเงินในมือตาละห้อย
“ต้องเอามาเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์” ธัญญ์ตอบรับเสียงขรึม หญิงสาวยื่นเงินให้เขาอย่างแสนเสียดาย ก่อนจะรีบเก็บเงินอันน้อยนิดเอาไว้หน้าหมองๆ
วิธาดาแอบมองสปาที่เธอเคยคิดว่าจะมาขัดผิวตาละห้อย ถ้าเธอเอาเงินส่วนนี้ไปสปา จะไม่เหลือเงินเก็บเลย แถมยังเป็นหนี้เขาอีก วันนี้เธอไ
