“มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้คนเดียว” เสียงนุ่มคุ้นหูทำให้เธอเงยหน้ามอง
“คุณนุ” นุติส่ายหน้ายิ้มๆ “เรียกพี่นุดีกว่า เรียกคุณดูห่างเหินจัง”
“พี่นุ หายไปไหนมาตั้งนานค่ะ” เธอยิ้มให้เขาอย่างดีใจ เพราะไม่ได้เจอกันเลยหลังจากวันนั้น
“ดีใจที่เจอพี่เหรอ”
“ใครบอกล่ะคะ” เธอหัวเราะเสียงใส น่าแปลกที่ผู้ชายคนนี้ทำให้เธอยิ้มได้เหมือนชลันธร
“ออกไปในงานกันเถอะ มานั่งหลบมุมอะไรอยู่ตรงนี้”
“ไม่ไปค่ะ” วิธาดาขืนมือเอาไว้เมื่อนุติพยายามลากเธอไปที่งาน
“ทำไมล่ะ” เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอบอุ่น
“ก็...” วิธาดาก้มมองชุดของตัวเอง เธอซ่อมซ่อเกินกว่าจะเข้าไปในงานได้
“งั้นเอาของฝากของพี่ไป” นุติยกถุงใบหนึ่งที่เขาหิ้วเอาไว้นานแล้วมาตรงหน้าหญิงสาว
“อะไรคะ?” เธอรับมาอย่างงงๆ แล้วเปิดออกดู
“พี่นุ!” วิธาดาอุทานเพราะมันเป็นชุดที่เธอเลือกไว้เมื่อวาน
“ชอบใช่ไหมล่ะ”
“พี่นุไปซื้อชุดนี้มาจากไหนคะ”
“พี่เสกมาน่ะ เอามาให้นางซิ
