เช้าวันใหม่อากาศสดชื่น แต่หัวใจของวิธาดากลับเศร้าหมอง เธอแทบไม่ได้นอนทั้งคืน แต่รีบลงมาทำอาหารเช้าให้สามี แต่ต้องผิดหวังอีกตามเคย เมื่อธัญญ์ไม่ได้แตะอาหารเช้าที่เธอทำเลยแม้แต่น้อย
วิธาดาเม้มริมฝีปากแน่น เธอแสร้งเป็นยิ้มแย้มให้บัวผันกับลีลาที่มองเธออย่างเห็นใจ เธอไม่ต้องการให้ใครสมเพชเวทนา
“คุณทานอาหารเช้าหน่อยนะคะ คุณยังไม่ได้ทานอะไรเลย”
“วิไม่ค่อยหิวค่ะ” หญิงสาวตอบเสียงแผ่ว
“คุณผอมมากนะคะ ต้องทานบำรุงเยอะๆ จะได้ดีต่อคุณหนูในท้องด้วย”
“เสียงรถใครน่ะป้า”
“ไปดูสิ” บัวผันพยักหน้าให้ลีลา
“พี่นุ” วิธาดายิ้มรับแขกที่ถือกระเช้าผลไม้และของบำรุงครรภ์มากมายเข้ามา
“อยู่บ้านพอดี นึกว่าจะไม่เจอเสียแล้ว”
“พี่นุมาตั้งแต่หัววันเลย ทานอะไรมาหรือยังคะ”
“ยังเลย พี่เพิ่งออกเวร ว่าจะมาฝากท้องกับคุณแม่ยังสาวแถวนี้” นุติลูบท้องไปมาอย่างน่ารัก
“ป้าคะ จัดอาหารสองที่นะคะ” วิธาดาหันไปสั่งแม่บ้านสูงวัย นา
