รอวันที่เธอจะให้อภัยเขา หรืออาจจะไม่มีเลยก็ได้ แต่เขายังแอบหวังและเฝ้ารอวันนั้น
“ไม่ต้องมายุ่ง” เธอสะบัดร่างหนีเมื่อเขาสวมกอดอย่างอ้อนๆ
“อยากยุ่งกับเมีย”
“ฉันไม่ใช่เมียนาย อย่ามายุ่ง ไปยุ่งกับลูกสาวเจ้าของไร่ที่สนิทกับนายตั้งแต่เด็กโน่น” ณเดชขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะคลายออก
“หึงเหรอ”
“ใครจะหึง คนบ้า! ถอยไปนะ”
“แล้วรู้ได้ยังไงว่าน้าสนิทกับนิชมนตั้งแต่เด็ก” เขาถามด้วยความสงสัย
“หลานสาวสุดที่รักของนายบอก ฉันไม่ได้ถามนะ เค้าบอกเอง” เธอรีบออกตัว
“จริงเหรอ ไม่อยากจะเชื่อเลย แต่เชื่อก็ได้ ว่าเมียน้าไม่ขี้หึง ไม่ขี้หวง ไม่รักน้าเลย ถ้าน้าจะมีเมียใหม่”
“ก็ลองดูสิ คนบ้า”
“ไหนว่าไม่หวงไง” สุนิสาเอามือปิดปาก มองเขาตาโต
“เมียจ๋าดีกันนะ ไม่รักใครหรอก รักเมียคนเดียว” ณเดชอ้อนกอดรัดง้องอน
“ไม่ดีด้วย” เธอดิ้นหนี แอบอมยิ้มเมื่อเขากอดไว้ทางเบื้องหลัง ณเดชพาหญิงสาวไปที่เตียงกว้าง เขาจุมพิตใบหน้าสวยถ
