“ออกไปซื้อของมาค่ะ” เธอละมือจากเปล เดินไปจัดของอีกด้านของห้อง
“ไปไหน หรือว่าออกไปกับ...”
“วิซื้อของมาฝากธัญญ์ด้วยนะคะ แวะไปซื้อข้าวของยัยวิวมาค่ะ” เธอชี้ไปอีกด้านของห้อง ธัญญ์ชะงักคำพูดเดินไปดูข้าวของมากมาย ส่วนใหญ่เป็นข้าวของของบุตรสาว และมีเสื้อเชิ้ตสีที่เขาชอบอีกหลายชุด
ธัญญ์อึ้งๆ ไป เขารีบเดินทางเข้ากรุงเทพ ไม่ได้จัดเสื้อผ้ามาเยอะ คิดว่าจะไปหาซื้ออยู่เหมือนกัน แต่เธอซื้อมาให้เสียก่อน
“ทำไมไม่บอก จะได้ออกไปช่วยถือของ” เขาพูดแล้วเสมองไปทางอื่น แค่อยากเข้าไปมีส่วนร่วมไม่ว่าอะไรก็ตามที่เป็นเรื่องของเธอและลูก
“ธัญญ์หิวหรือยังคะ วิทำกับข้าวไว้เยอะเลย” พอพูดเรื่องหิวเขาก็เผลอลูบท้องไปมา ก่อนที่ท้องจะร้องออกมาประจาน แต่ภรรยาคนสวยยังส่งยิ้มมาให้เขาอย่างน่ารัก เขาชักตาลายกับรอยยิ้มของเธอเสียจริง
“อะ... แฮ่ม ก็หิวแล้ว” เขาบอกเก้อๆ
“แล้วยัยหนูล่ะ” เขาอดห่วงบุตรสาวไม่ได้
“ให้แกนอนเถอะค่ะ
