“ใส่เสื้อสีส้มดีกว่า หนาวไหมครับ” ดีที่เขาให้บุตรสาวอาบน้ำอุ่น ไม่งั้นเช้าๆ แบบนี้คงหนาวมาก
“สวยแล้ว หวีผมหน่อย” เขายิ้มกว้างเมื่อจรดหวีบนผมเส้นเล็กๆ ที่ขึ้นบางๆ นั้น ก่อนจะปะแป้งที่แก้มทั้งสองข้างแล้วหอมสองฟอด
“เป็นอะไรอีกครับลูก” ธัญญ์หน้าเสียเมื่อลูกสาวเริ่มร้องอีกแล้ว
“หิวแน่เลย อ้อ... ป่านนี้นมคงจะเย็นแล้ว” เขารีบเดินไปจับขวดนมที่อุ่นๆ แล้วเพราะนำไปแช่น้ำ
“โอ๋ๆๆ กินนมนะครับ แม่หนูหายไปไหนไม่รู้” เขาเอาลูกใส่เปลแล้วจ่อจุกนมที่ปากเล็กๆ นั้น เจ้าตัวเล็กอ้าดูดทันที
“ดูดเพลินเชียว” ธัญญ์ตบก้นเล็กๆ นั้นเบาๆ เขาไกวเปลไปมา แต่เจ้าตัวเล็กดูดสักพักแล้วดิ้นขลุกขลัก เริ่มร้องอีกแล้ว
“เอาอะไรครับ พ่อเหนื่อยแล้วนะครับ แต่เพื่อหนู” เขาสอดมือใหญ่อุ้มร่างเล็กขึ้นมาแนบอก แล้วยกศีรษะเล็กๆ ขึ้นพาดบ่าพาเดินไปทั่วห้อง สักพักร่างเล็กนิ่งไป คงจะหลับแล้วนั่นเอง ชายหนุ่มพาเจ้าตัวเล็กไปนอนที่เปลอีกครั้ง
