“เรื่องแค่นี้เองนะ ที่ทำให้พวกเธอถึงกับทำร้ายฉัน มัดฉันไว้ข้างทางแบบนั้น”
“ใช่” พิมพ์พายอมรับด้วยสายตามาดร้าย
“แล้วคราวนี้จะไม่มีใครมาช่วยเธอแน่ ฉันจะมัดเธอเอาไว้ในห้องพัก จนกว่าจะมีคนมาเปิดใช้ห้อง เอาด้านในสุดดีไหม ห้องนั้นไม่ค่อยมีแขกมาพักเพราะมันไกล ให้เธออดข้าวอดน้ำ แล้วก็ขาดใจตายคาหักพักไปเลย”
“พิมพ์” ลาวัลย์เขย่าแขนเพื่อน เมื่อเห็นว่าเรื่องจะไปกันใหญ่
วิธาดาถอนเท้าหนีเมื่อเห็นสามสาวทำท่าจะเข้ามารุมทึ้งเธอ มือของพิมพ์พาคว้าผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าออกมาเพื่อจะมัดปากหญิงสาวเอาไว้ แต่วิธาดาดิ้นรนไม่ยินยอมง่ายๆ
“หล่อนนี่มันฤทธิ์มากจริงๆ แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันจะตบให้หน้าบวมอีกรอบ จับมันให้แน่น ที่โรงอาหารก่อนหน้าฉันตบมันไม่ถนัด วันก่อนก็ตบมันยังไม่สะใจพอ วันนี้ขอตบให้เสียโฉมทีเถอะ”
“ถ้าเธอทำแบบนั้น นอกจากจะถูกไล่ออกจากงานแล้ว คงต้องไปคุยกันที่สถานีตำรวจ” เสียงดุดันที่ดังมาจากทางด้านหลัง
