“มีอะไรอีก” ธัญญ์ถามเสียงดุเมื่อเห็นพนักงานทั้งสามตกใจ
“มะ... ไม่มีอะไรค่ะ พวกเราะจะไปเดี๋ยวนี้” พิมพ์พารีบพูดและดึงเพื่อนทั้งสองออกไปจากห้องทำงานของธัญญ์โดยด่วน
“ทำไมคุณธัญญ์ปล่อยเรามาง่ายๆ แบบนี้ล่ะ” จิตราพูดอย่างสงสัย
“อย่าถามมากน่า เขาปล่อยมาก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ ฉันน่ะกลัวคุณธัญญ์จะแย่ คุณธัญญ์หน้างี้เครียดเชียว ดุด้วย และเหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่เราพูด ฉันไม่เคยเห็นคุณธัญญ์เป็นแบบนี้มาก่อน รอดมาได้ก็โล่งใจ” ลาวัลย์รีบพูด
“รอดได้ก็ดี” พิมพ์พาพูดบ้าง แต่เธอยังไม่มั่นใจนัก
“เธอหมายความว่ายังไง”
“ก็ไม่รู้เหมือนกัน หรือบางทีฉันอาจจะคิดมากไปเอง”
พิมพ์พาพูดกับเพื่อนทั้งสอง ก่อนจะแยกย้ายกันไปทำงาน
“ปัญญา ให้คนติดตามดูพฤติกรรมของสามคนนั่นไว้ แล้วมารายงานฉัน” ธัญญ์สั่งลูกน้องที่ไว้ใจได้ ก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องที่อยู่ติดกับห้องทำงานของตัวเอง
ธัญญ์นั่งลงบนเตียงทอดสายตามองหญิงสาวด้วยสายตาอ
