ไม่แปลกใจเลยทำไมใครๆ ต่างหลงเสน่ห์หมอรวิกร เพราะตอนนี้เธอกำลังเป็นหนึ่งในนั้น…
หมอรวิกรสัมผัสเธอมากขึ้น กลิ่นไวน์จากลมหายใจที่เป่ารดลงมาทำหัวใจเธอปั่นป่วนได้ไม่ยาก เธอสั่นเกร็งทุกครั้งที่เขาแตะสัมผัส ไม่ได้การแล้ว เธอต้องเป็นฝ่ายคุมเกมนี้บ้าง
สายตาคมกริบมองการกระทำของมีญ่านิ่งๆ เธอนั่งลงบนพรมสีดำ พลางเลื่อนมือไปปลดหัวเข็มขัดออกและรูดซิปกางเกงสีดำลง มือเล็กล้วงเข้าไปจับแก่นกายขนาดใหญ่ออกมาข้างนอก ดวงตาคู่สวยมองมันที่แข็งแน่นไปทั้งลำ
“ของหมอแข็งแล้ว…”
“ใช่ ทีนี้เธอจะทำยังไงกับมันต่อ?” เขาเอ่ยถามพร้อมกับจ้องมองเธอตามไปด้วย
เธอจ้องมองแก่นกายขนาดใหญ่ที่สะท้อนเข้ามาในนัยน์ตาพลางลอบกลืนน้ำลายลงคอ หลังจากมองแท่งเอ็นของเขาอยู่เนิ่นนาน ก็เริ่มใช้สองมือจับแก่นกายของเขาอย่างระวัง ค่อยๆ โน้มใบหน้าลงใกล้มันแล้วครอบริมฝีปากลงอย่างช้าๆ และเสียงครางต่ำของหมอรวิกรก็ดังเข้ามาในหู
“อืมม”
ไรอันพิงศีรษะ
