เช้าวันต่อมา
“อื้อ~” เสียงในลำคอดังเล็ดลอดออกมาเบาๆ ร่างบางที่นอนหลับบนเตียงนอนเริ่มขยับตัว เรียกสายตาคมเข้มของคุณหมอหนุ่มที่นั่งทำงานอยู่ให้หันไปมอง ดวงตาคู่สวยที่แนบสนิทปรือขึ้นอย่างยากลำบาก ความรู้สึกแรกที่สัมผัสได้หลังจากสมองเริ่มประมวลผล คือ ความปวดร้าวตามร่างกายและหนักอึ้งที่ศีรษะเพราะพิษไข้
“คุณหมอ?” เธอเรียกเขาด้วยน้ำเสียงแหบแห้งอย่างไม่มีแรง สายตาพลางมองไปรอบๆ พบว่าเธอยังคงนอนอยู่ที่ห้องของเขา ทำให้รู้ได้ทันทีว่าเมื่อคืนเธอไม่ได้กลับห้องตัวเอง
ก่อนหน้านี้หลังจากเสร็จกิจกรรมบนเตียงและล้างทำความสะอาดเสร็จ จำได้ว่าตอนนั้นเธอมานั่งเล่นโทรศัพท์บนเตียงระหว่างที่หมอรวิกรเข้าไปอาบน้ำ ก่อนจะพักสายตาสักแป๊บ แต่ไม่คิดว่าจะหลับยาวจนถึงเช้า แถมตื่นขึ้นมายังรู้สึกปวดหัวและปวดตัวอีกด้วย
ไม่สบายจนได้สินะ…
“ทำไมมีญ่ายังนอนอยู่ที่นี่คะ”
“เมื่อคืนเธอไข้ขึ้น” เขาตอบกลับเสียงเรียบ เห็นเธอไข้ขึ้น
