และคืนนั้นเธอก็ได้้นอนเตียงเดียวกับเขาจริงๆ
เธอพลิกตัวไปอีกทางโดยหันหลังให้เขา พยายามข่มตานอนหลับโดยกอดตุ๊กตาตัวโปรดเอาไว้ ถึงแม้เธอและเขานอนเว้นระยะห่างไว้หนึ่งคนนอนด้วยได้ ทว่าเธอก็ไม่ชินเอาเสียเลย
หลับสิมีญ่า…
โชคดีที่พิษไข้บวกยาที่กินเข้าไปทำให้ง่วงนอน ผ่านไปสักพักก็เริ่มผล็อยลงไปในที่สุด เหลือแต่ไรอันที่ยังไม่หลับ เขานอนหันหลังลืมตาท่ามกลางความมืดสลัว เพราะอากาศข้างในร้อนเกินไปจึงทำให้นอนไม่หลับ ปกติเขาเป็นคนขี้ร้อน แต่พอมีญ่าที่ป่วยอยู่มานอนด้วยจึงต้องปรับอุณหภูมิให้สูงขึ้น
พอรู้สึกว่านอนไม่หลับแล้วจึงลุกขึ้นออกไปนั่งทำงาน นั่งอ่านผลตรวจคนไข้ซ้ำ สายตาพลางช้อนมองมีญ่าที่เพิ่งพลิกตัวไปนอนอีกทางจนตุ๊กตาตกลงพื้น เขาลุกขึ้นเดินไปหยิบตุ๊กตาตัวโปรดขึ้นมาแล้ววางไว้อีกฝั่งให้ จังหวะเดียวกันนั้นมีญ่ายกแขนกอดตุ๊กตาตัวโปรดอีกครั้ง
“หึ เด็กน้อยจริงๆ” เขายืนมองมีญ่าแล้วขยับริมฝีปากพูดตามไปด้ว
