ทางด้านพระพายที่นั่งลุ้นอยู่เมื่อ เห็นเพชรหันมามองด้วยสีหน้าสิ้นหวังเธอจึงฉีกยิ้มส่งให้แล้วชูสองนิ้วไปให้อีกคน เมื่อเห็นแบบนั้นเพชรก็ลูบหัวใจตัวเองพร้อมกับส่งยิ้มกลับไปให้พระพาย ก่อนจะเดินไปทิ้งตัวนั่งลงข้างสนาม ไอ้เสก็รีบวิ่งไปเอาน้ำมาให้ ส่วนไอ้ก้องก็รีบนวดขาให้ลูกพี่มันทันที
“เมื่อคืนอ้ายได้เซิงกับเอื้อยพายบ่” (เมื่อคืนพี่ได้มีอะไรกับพี่พายไหม) เมื่อยื่นน้ำให้เพชรไอ้เสก็ถามออกมาตรง ๆ เพชรจึงช้อนตาขึ้นมองมันนิ่ง ๆ แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรออกมา ไอ้เสมันจึงตบขาตัวเองโป๊ะเชะเมื่อเดาถูกตามที่คาดการณ์ไว้
“ว่าแล้วตั๋วขาหล่อยปานนี้มันสิมีแนวได๋อีก” (ว่าแล้วไงขาไม่มีแรงขนาดนี้มันจะมีอะไรได้อีก)
“ไร้สาระ หว่างนั้นกูออมแรงซื่อ ๆ” (ไร้สาระ เมื่อกี้กูออมแรงเฉย ๆ)
“ครึ่งแรกสองศูนย์แล้วเดะ” (ครึ่งแรกสองศูนย์แล้วนะ) ไอ้ก้องย้ำขึ้น เพชรจึงยักไหล่ด้วยท่าทีไม่สะทกสะท้านเพราะยังเชื่อมั่นว่าครึ่งหลังเขาสามาร
