หนึ่งเดือนผ่านไปเพชรยังคงพาพระพายมานอนบ้านเขาเกือบทุกวัน บ้างก็ไปนอนบ้านเธอโดยที่ก็ยังไม่บอกทุกคนอีกเช่นเคย
“อีหล่าปวดท้องอยู่บ่?” (พายปวดท้องอยู่ไหม?) เพชรนอนลูบหน้าท้องแบนราบของพระพายเมื่ออีกคนบ่นปวดท้องเกือบทั้งคืน
“ดีขึ้นจักหน่อยแล้ว” (ดีขึ้นมานิดหนึ่งแล้ว) พระพายขยับนอนตะแคงข้างแล้วกุมหน้าท้องตัวเอง ก่อนที่เพชรจะเห็นเลือดเธอไหลทะลุกางเกงขาสั้นออกมาเปรอะเปื้อนเต็มที่นอนของเขา เห็นแบบนั้นเพชรก็ตกใจไม่น้อยทำอะไรแทบไม่ถูกก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วถามพระพายด้วยน้ำเสียงตกใจสีหน้าตื่นตระหนก
“เป็นหยังอีหล่าคือเลือดออก?” (พายเป็นอะไรทำไมถึงเลือดออก?)
“เลือดอีหยัง?” (เลือดอะไร?) พระพายหันมาถามเพชรด้วยสีหน้างุนงง ก่อนจะเหลือบไปเห็นที่นอนของเพชรเต็มไปด้วยเลือด ดวงตากลมโตจึงเบิกกว้างรีบก้มมองเป้ากางเกงตัวเองเห็นประจำเดือนเปรอะเปื้อนเต็มไปหมด เห็นแบบนั้นก็ตกใจไม่น้อยเพราะไม่คิดว่าเธอจะมีประจำเดือน
