คาวีจ้องลึกในดวงตาเป็นประกายของจามจุรี เขาไม่ตอบแต่ก้มหน้าลงไปหา ประกบปากบนปากของเพื่อนสาวที่ตอนนี้ไม่ใช่แค่เพื่อนสนิท กับความรู้สึกที่ทำยังไงมันก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว
มหาวิทยาลัย ตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์ 09.30 น.
“จีจี้...ทำไมมานั่งคนเดียวล่ะ เพื่อน ๆ ไปไหนกันหมด”
วิษณุ หนุ่มวิศวะมาดนิ่ง สูงสง่าเพราะเป็นนักกีฬาเอ่ยทักขณะเดินเข้ามาหาจามจุรีที่นั่งคนเดียวบนม้าหินอ่อนใต้ต้นไม้ใหญ่ข้างตึกคณะ เขาหย่อนตัวลงนั่งข้าง ๆ หญิงสาวด้วยคาวมเคยชินเพราะเป็นเพื่อนในคณะและเอกเดียวกัน จามจุรีเอียงหน้ามองเขาชั่วครู่ก่อนตอบว่า
“ยังไม่ถึงเวลาเรียนน่ะ อิพวกนี้ก็ไปสุมหัวกันอยู่ที่คาเฟ่ของมหาลัย ฉันขี้เกียจไปนั่งเม้าท์ วัน ๆ มีแต่เรื่องสาวๆ”
“ก็ต้องทำใจหน่อยนะ คณะนี้ส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย มีผู้หญิงแค่ไม่กี่คน แต่ผู้หญิงที่เรียนวิศวะน่ะเราว่าเป็นคนมีเสน่ห์มากนะ”
“ตรงไหน...ส่วนใหญ่ก็ห้าว ๆ ไม่มีผู้ชายที่ไหนชอบแบ
