บทที่ 5
1010 คำ
“อาส์...อูยยยย...ซี๊ดดดด...พ่อก็อยาก...อาส์...อยากลองหนูเหมือนกัน...อาส์...ซี๊ดดด...โอยยยย...โอยยย...จะแตกแล้ว...อาส์...อีกนิดเดียว...อ่าส์...”
จินตนาการของทวนตอนนี้คือเขาคิดว่าตัวเองอยู่ในห้องน้ำกับลูกเลี้ยงสาว จับขาของหล่อนพาดบนเอวสอบแล้วกระทอกดุ้นเอ็นสวาทเข้าไปในซอกหลืบหว่างขาของหล่อน ดูดปากจิ้มลิ้มแล้วโยกตัวเข้าหา กระเด้ากระเด้งสะโพกไปมากระทั่งเขาได้ยินเสียงหล่อนร้องพร้อมทั้งกระตุกเกร็งไปทั้งตัว
“อ๊าส์...อ๊าส์...ซี๊ดดดด...”
น้ำหวานแหวนหน้าขึ้นและครางออกมาเสียงระส่ำ และในเวลาเดียวกันทวนเองก็รู้สึกว่ามือของเขาเปียกลื่นด้วยคราบน้ำขุ่นขาวที่ทะลักออกมาจากปลายจ้อนใหญ่ ตัวเขาก็เกร็งไปพร้อมกันด้วย ทวนเห็นน้ำหวานถอนหายใจเหมือนโล่งเบา เรือนร่างขาวเนียนของหล่อนอสบด้วยสายน้ำและแสงแดด เด็กสาวขยับร่างโยกย้ายไปมาสักครู่ก่อนมือข้างที่ซุกในกาบหอยจะเลื่อนขึ้นมา หล่อนทำให้พ่อเลี้ยงหนุ่มใหญ่เสียววูบวาบและซาบซ่านเหลือใจด้วยการไล้เลียปลายนิ้วที่แหวกและซุกในซอกกลีบนั้นด้วยลีลาที่เรียกว่านางแบบเอวียังอาย และก่อนที่หล่อนจะทันรู้ตัวว่ามีคนแอบดูทวนก็รีบถอยห่างจากที่ตรงนั้น เขาเดินกลับออกไปหน้าบ้านและถอนหายใจพร้อมทั้งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ จะไม่ให้ยิ้มได้ยังไงในเมื่อเขารู้แล้วว่าไม่เพียงแต่เมียใหม่ที่หลงเสน่ห์เขาจนถอนตัวไม่ขึ้นแต่ลูกเลี้ยงสาวก็แอบอยากลองของเขาอยู่เหมือนกัน
เช้าวันต่อมา...พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วน้ำหวานก้เดินลงมาที่ห้องรับแขก หล่อนได้ยินเสียงคนพูดคุยกันและเมื่อเยี่ยมหน้าเข้าไปก็เห็นแม่ของหล่อนและพ่อเลี้ยงกำลังนั่งคุยอยู่กับใครไม่รู้อีกสองคน
“อ้าว...น้ำหวาน...มาพอดีเลย มานั่งตรงนี้ก่อนสิลูก”
น้ำอบ แม่ของน้ำหวานเรียกลูกสาวที่มองคนทั้งหมดด้วยสีหน้าประหลาดใจแต่หล่อนก็เข้าไปนั่งข้างมารดาที่รีบพูดขึ้นว่า
“น้ำหวาน...ไหว้ลุงพนากับลุงเสียมก่อนซีจ๊ะ”
“อ่าค่ะ...”
น้ำหวานยกมือไหว้คนแปลกหน้าทั้งสองซึ่งเป็นผู้ชายร่างใหญ่กำยำผิวสีแทนเข้มคล้ำ หน้าตาดุดันไว้หนวดเครา แต่พอเด็กสาวยกมือไหว้ทั้งสองก็รับไหว้และยิ้มแย้ม ทำให้น้ำหวานไม่รู้สึกเกร็งและคิดว่าทั้งสองน่ากลัวอย่างตอนแรก สักครู่น้ำอบก็เอ่ยขึ้นว่า
“นี่คือลุงพนากับลุงเสียม เป็นเพื่อนของพ่อทวนจ้ะ เขาสองคนจะมาอยู่ที่นี่สักพักเพราะจะมาช่วยสร้างบ้านพักที่นาข้างบ้านนี่ล่ะ”
“แม่จะทำบ้านหลังใหม่เหรอจ๊ะ?” น้ำหวานถามอย่างสนใจ
“แม่จะทำบ้านหลังเล็ก ๆ เอาไว้นอนเล่น ตอนแรกว่าจะจ้างช่างในเมืองแต่ทวนบอกว่าเขามีเพื่อนเป็นช่างก่อสร้างกับช่างไม้ ทำบ้านสวยมากแม่ก็เลยสนใจ พอดีติดต่อไปลุงทั้งสองคนว่างอยู่ก็เลยจะจ้างให้มาทำบ้านให้สักเดือนสองเดือน แม่จะให้เขาพักอยู่ที่บ้านหลังเล็กใกล้โรงเก็บไม้เพราะลุงพนากับลุงเสียมอยู่ต่างจังหวัด ให้มาพักกับเราเลยจะได้ไม่ต้องเดินทางไกล”
พอน้ำอบอธิบายน้ำหวานก็หันไปมองหนุ่มใหญ่ทั้งสองอีกหน ดูจากหน้าตาแล้วอายุมากกว่าทวนไม่เท่าไหร่ แต่ทั้งสองรูปร่างใหญ่กำยำและบึกบึนสมกับเป็นช่างทำบ้าน ไว้หนวดไว้เคราทำให้หน้ายิ่งดุดันมากขึ้นไปอีก
“ก็ดีแล้วค่ะแม่...ว่าแต่...วันนี้น้ำหวานขอไปบ้านกล้วยหน่อยนะคะ”
“อย่าไปนานนะ รีบกลับมาช่วยแม่หน่อย”
“แม่จะทำอะไรเหรอคะ”
“จะให้มาช่วยแม่จัดของ พรุ่งนี้แม่ต้องไปต่างจังหวัดแต่เช้า นัดกับเพื่อนเหมารถตู้ไปกันหลายคน อาจจะกลับมาค่ำ ๆ หน่อย ถ้าติดดึกแม่จะโทรมาบอกอีกที”
“ให้พ่อทวนขับไปเหรอจ๊ะแม่”
“เปล่า...ทวนเขาไปไหนไม่ได้หรอก แม่ให้เขาอยู่บ้านช่วยลุงพนากับลุงเสียมจัดการเรื่องปรับที่ทำบ้านก่อน...เฮ้อ! แม่ล่ะเหนื่อย นี่ถ้าไม่ได้ทวนเขาช่วยแม่ก็คงทำงานไม่ไหวแน่ๆ”
“ผมช่วยอะไรพี่ไม่ได้มากหรอกครับ แต่เรื่องทำบ้านนี่พี่ไว้ใจพี่พนากับพี่เสียมได้เลย เพราะเขาเคยเป็นช่างใหญ่ โชคดีที่ตอนนี้พวกพี่ ๆ เขารับงานต่างจังหวัด”
“ต้องขอบคุณพี่สองคนมากเลยนะจ๊ะ” น้ำอบหันไปทางชายร่างบึกบึนทั้งสอง “ถ้ามีอะไรขาดเหลือตอนฉันไม่อยู่บ้านพี่ก็บอกน้ำหวานลูกสาวของฉันได้เลยจ้ะ จะให้ช่วยจัดหาหรือซื้ออะไรก็บอกน้ำหวานนะจ๊ะ”
“ครับ คุณน้ำอบ”
หนึ่งในชายทั้งสองพูดกับเจ้าของบ้านด้วยน้ำเสียงรื่นหูและรอยยิ้มที่ทำให้น้ำหวานเริ่มเกิดความรู้สึกว่า ดูไปดูมาคุณลุงทั้งสองก็น่ามองเหมือนกัน ถึงแม้ร่างกายกำยำใหญ่โตและหน้าดุดัน ไว้หนวดเคราเฟิ้มแต่กลับมีบางอย่างทำให้เด็กสาวสิบแปดมองทั้งสองไม่วางตา น้ำหวานนั่งฟังผู้ใหญ่คุยกันเรื่องการสร้างบ้านและปรับพื้นที่รอบ ๆ บ้านโดยใช้ช่างแค่สองคนซึ่งทวนออกตัวว่าเป็นเพื่อนกับเขาอีกสักพักใหญ่ ๆ และเมื่อพูดคุยกันเรียบร้อยแล้วมารดาของหล่อนก็พาลุงพนากับลุงเสียมออกไปดูพื้นที่รอบบ้าน ขณะนั้นในห้องรับแขกเหลือทวนกับลูกเลี้ยงสาว เขาจึงกหันไปพูดกับหล่อนว่า
- ผู้เขียน
