เธอดีใจที่ครอบครัวตัวเองพร้อมหน้าพร้อมตาเสียที มีพ่อแม่ลูก แม้มารดาจะยังปั้นปึงบาดหมางกับบิดาอยู่ก็ตามที แต่อย่างไร เธอก็เอาใจช่วย ลุ้นให้บิดาคืนดีกับมารดาโดยเร็ว
“อ้าปากครับคุณภรรยา”
“บ้า พี่กฤษฏ์น่ะ เดี๋ยวใครมาได้ยินเข้า”
“ได้ยินแล้วทำไมล่ะครับ เค้ารู้กันหมดแล้ว” อุกฤษฏ์กระซิบที่ริมหูของเธอ กัดหูเธอเบาๆ ส่วนแก้มนั้นไม่กล้าสัมผัสมากเพราะเธอยังบวมช้ำอยู่จากร่องรอยโดนทำร้าย
“พี่กฤษฏ์น่ะ” เธอมุ่ยหน้าให้คนตรงหน้า เขาคาบแอปเปิ้ลป้อนมาที่ปากของเธอ พวงชมพูอมยิ้มก่อนจะอ้าปากรับการป้อนที่แสนจะแนบชิดของเขา
“อื้อ... เอาเปรียบกันจัง” เธอเคี้ยวแอปเปิ้ลตุ้ยๆ ทำตาวาวใส่คนที่ป้อนแล้วยังจะขโมยจูบหวานๆ ของเธอไปอีก
“คุณภรรยาอยากได้อะไร บอกคุณสามีนะครับ จะจัดการให้ไม่ขัดเลย” เขาทำท่าตะเบะขึงขัง พวงชมพูยิ้มกว้าง ส่ายหน้าไปมา
“ไม่เอาอะไรค่ะ แค่นี้พี่กฤษฏ์ก็ดูแลพิ้งค์ดีที่สุดแล้ว”
เพราะไม่ว่าเธอจะลุกขึ
