“ฉันไม่เคยคิดอยากได้ทรัพย์สมบัติอะไรของคุณกวี และที่ฉันมาที่นี่เพื่อมาตามลูก และไม่อยากให้ลูกมายุ่งกับคนที่นี่เลยสักนิด”
“อมพระมาพูดฉันก็ไม่เชื่อ ถ้าแกไม่อยากให้ลูกแกมายุ่งกับคุณกวีจริงๆ แล้วทำไมถึงให้ลูกแกหาทางติดต่อกับคุณกวีล่ะ ถ้าไม่เพราะหวังอยากกลับมาครอบครองที่นี่อีก ที่ซึ่งแกเคยทิ้งมันไปเพราะความโง่”
“ใช่ ฉันโง่จริงๆ ที่เคยคบเธอเป็นเพื่อน”
“คิดได้ตอนนี้ก็สายไปแล้วล่ะ นังเพื่อนหน้าโง่”
“แสดงว่าผู้ชายคนนั้น คนที่คุณกวีคิดว่าเป็นชู้กับฉัน คือคนที่เธอจ้างมา แผนการเธอทั้งหมดใช่ไหม”
“ใช่ แล้วนังหน้าโง่อย่างแกจะทำอะไรฉันได้”
“เธอทำแบบนี้ทำไม”
“ก็เพราะแกดีกว่าฉัน มีแต่คนรักแก ฉันโดนแกล้ง โดนเปรียบเทียบกับแกตลอด มีแต่คนเหยียบย่ำ ฉันจนกรอบ ส่วนแกเป็นนางฟ้านางสวรรค์ เลิศเลอ”
“เธออิจฉาฉันเหรอกัญญามาศ” พิมพ์มาดาถามตรงๆ ตลอดระยะเวลาที่คบหากันมา เธอคอยช่วยเพื่อนคนนี้มาโดยตลอด แต่ผลตอบแทนที่
