“เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว อีกอย่างมันก็เป็นแค่อดีต คุณมีภรรยาแล้ว ดังนั้นดิฉันแทนตัวเองสุภาพที่สุด” เธอตอบอย่างไม่แยแส แม้จะมีรอยยอกแสลงเมื่อเอ่ยถึงเรื่องที่เขามีภรรยาอยู่แล้ว และเขากับเธอจบสิ้นกันไปนานนับยี่สิบกว่าปี
“คุณปิดบังเรื่องลูกกับผม” กวีเองก็สนทนากับเธอด้วยความห่างเหิน แม้ลึกๆ อยากจะเรียกชื่อเล่นของเธอเหมือนเก่าก่อน แต่ในเมื่อเธอไม่ให้ความสนิทสนม แล้วเหตุใดเขาถึงต้องงอนง้ออยากจะสนิทด้วยเล่า
“ไม่เห็นจำเป็นที่ดิฉันจะต้องบอกเรื่องลูกของฉันให้คุณรู้ ในเมื่อคุณก็พร้อมจะมีภรรยาใหม่อยู่ตลอดเวลา”
เธอพูดอย่างขมขื่นไม่ปิดบังความรู้สึกอีกต่อไป วันนั้นวันที่เธอตัดสินใจจะอธิบายและอยู่ที่นี่เพื่อพิสูจน์ตัวเอง เขาก็มีผู้หญิงคนอื่น และผู้หญิงคนนั้นก็คือเพื่อนสนิทของเธอ พวกเค้าสองคนหักหลังเธอ เค้านอนด้วยกัน กอดกันกลมบนเตียง ไร้เสื้อผ้า เนื้อตัวเปลือยเปล่า แค่นั้นเธอรู้ว่าอะไรเป็นอะไร เพราะเธอ
