“ผมให้ลูกน้องออกตามหาแล้ว”
“แล้วเจอไหมล่ะ ลูกน้องสับปะรังเคของคุณ”
“ถึงลูกน้องของผมจะสับปะรังเคอย่างที่คุณว่า คุณก็ชอบไม่ใช่เหรอ ไม่งั้นคงไม่อ้าแขนอ้าขากกกอดกับมันเพื่อเล่นชู้ แล้วสวมเขาให้ผมหรอก”
“นี่คุณ!!!” พิมพ์มาดามองเขาอย่างโกรธจัด
“ทำไม รับไม่ได้หรือไง ที่ผมพูดแทงใจดำ”
“คุณอยากจะคิดอะไรก็คิดไป ฉันจะไปแจ้งความ” เธอหันหลังกลับทำท่าจะเดินไปที่ประตูแต่เขารั้งแขนเอาไว้
“เดี๋ยวก่อน แจ้งความไม่ได้”
“เอ๊ะ! ทำไม คุณไม่ห่วงลูกบ้างหรือไง” เธอถามอย่างไม่เข้าใจ ในน้ำเสียงมีความน้อยอกน้อยใจปนเปกันอยู่ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความโกรธเคือง “อ้อ... ฉันลืมไปว่าคุณมีเมียใหม่แล้ว คุณคงรักลูกของคุณกับเมียใหม่มากกว่าอยู่แล้ว เพราะยัยหนูไม่ใช่ลูกที่คุณต้องการตั้งแต่ต้น แล้วเมียใหม่คุณไปไหนซะล่ะ” เธอถามเสียงหยัน ไม่อยากจะเอ่ยชื่ออดีตเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดเลยแม้แต่นิดเดียว
“มาศไปปฏิบัติธรรมที่วัด เค้าเป็
