“ถ้างั้นก็เป็นคนงานเก็บใบชาแล้วกัน ตามผมมา” เมื่อตัดสินใจที่จะเล่นสนุกกับของเล่นที่ยายของเขาส่งมา เขาก็เรียกเธอให้ตามเขามา เพราะเขาต้องพาเธอไปพบกับหัวหน้าคนงาน ซึ่งเขาจะเป็นคนสอนงานเธอ
“ไปไหนคะ” สัญชาตญาณการระวังตัว มันบอกให้หญิงสาวเอ่ยถามออกไปทันที
“จะทำไม่ทำ หรือจะให้ผมเปลี่ยนใจเชิญคุณกลับไปอีก” ภาสกรมองหน้าหญิงสาวเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะขู่เธอออกไป เขาไม่ชอบคนช่างซัก แต่ก็แปลกที่เขายอมให้เธออยู่ที่นี่
“ทำค่ะ จะพาไปไหนก็พาไปเถอะ แต่อย่าพาไปฆ่าก็พอ” อัญชิตารีบบอกทันที ก่อนจะคว้ากระเป๋าเดินทางใบเล็กของเธอตามเขาไป นับว่าเขายังไว้หน้ายายของเขาอยู่บ้าง ที่ไม่ไล่คนของยายเขาอย่างเธอออกไปจากที่นี่ทันทีที่มาถึง
“ก็ไม่แน่ ถ้าทำให้ไม่ชอบใจ อยากรู้อยากเห็นในเรื่องที่ไม่ควรรู้ ก็อาจจะไม่ได้กลับออกไปจากที่นี่ก็ได้ อยากอยู่ที่นี่ไม่ใช่เหรอ ก็อยู่มันไปชั่วชีวิตเลย” ภาสกรแสร้งทำหน้าขรึมแล้วเอ่ยออกมา นั่
