นับตั้งแต่วาลินรับปากยอมตกลงแต่งงานผู้ชายแสนดีอย่างยศวรรธน์ เธอต้องการลืมพ่อของลูก คำพูดเสียดสีแทงกลางบาดแผลใจเธอจากผู้ชายชั่วช้ายังคงติดตรึงตลอดเวลา
‘อย่ามาเหยียบที่นี่ ให้ฉันเห็นหน้าอีกตลอดทั้งชีวิต’
แน่นอนว่าเขาช่างใจร้ายใจดำ ไร้รัก ไร้หัวใจของจริง มาเฟียไม่เคยรักใครจริงนอกจากตัวเอง ทำไมหัวใจเจ้ากรรมของวาลินต้องไปรักเขา รักคนที่ไม่มีความรักตอบกลับเธอสักครั้ง
“ผมขอโทษนะครับที่พาน้องบราวนี่ออกไปเที่ยวทั้งวัน ผมลืมนึกว่าน้องบราวนี่ยังไม่สบายอยู่”
ยศวรรธน์พาว่าที่เจ้าสาวภายในไม่กี่เดือนข้างหน้าออกไปเลือกดูชุด แหวนเพชร เครื่องประดับ ตลอดเวลาเขาเห็นเธอไม่มีความสุข จิตใจหม่นเศร้า เหม่อลอยพลางคิดถึงใครบางคน
เขารู้ดีว่าเธอยังรักผู้ชายคนนั้น ไม่มีชื่อ ‘ยศวรรธน์’ สอดแทรกกลางเข้าไปในใจได้เลย นอกจากฐานะพี่ชายแสนดี
“ไม่เป็นไรค่ะคุณยศ สงสัยวันนี้เจ้าตัวเล็กกำเริบ ทำให้บราวนี่รู้สึกอยากพักผ่อน
