พ่อผู้ใหญ่ 3
1088 คำ
“โดนขโมยไปแล้วล่ะ” ผู้ใหญ่คามที่เดินกุมหัวอาบเลือดตามเด็กสาวมาบอกอย่างเซ็ง ๆ ที่ตลาดนัดโคกระบือแห่งนี้ หากตลาดวายแล้ว ผู้คนจะหายไปหมด ที่นี่จะเวิ้งว้าง เปลี่ยวและอันตราย เพราะจะมีทั้งคนจร โจร และมีกระทั่งผู้หญิงขายตัวด้วย คนดี ๆ ที่มาซื้อขาย พอเสร็จธุระแล้ว เขาก็รีบกลับกันไปหมดแล้ว พื้นที่บางแห่งกฎหมายก็ใช้ไม่ได้หรอก
“พ่อผู้ใหญ่ต้องตามจับขโมยให้ได้ ต้องเอาวัวของปอคืนมาให้ได้นะ ถ้าวัวหายปอก็ไม่มีอะไรขายแล้ว แล้วจะเอาเงินที่ไหนพาพ่อไปหาหมอในเมือง” แมงปอพูดเสียงสั่น วันนี้มันวันอะไร ทำไมเธอถึงได้เจอแต่เรื่องแย่ ๆ
“ก่อนอื่นนะ ฉันขอไปหาหมอทำแผลที่หัวก่อน ส่วนเรื่องวัวของเธอเดี๋ยวฉันให้ลูกน้องไปตามสืบให้” ผู้ใหญ่คามบอกเด็กสาว แล้วเดินหนีไปทางรถกระบะสี่ประตูยกสูงล้อใหญ่สีขาวของตนที่จอดอยู่ไม่ไกล “แล้วเธอก็รีบ ๆ กลับบ้านไปได้แล้ว ก่อนที่ไอ้สองตัวจะฟื้นขึ้นมาลากเธอเข้าไปในป่าอีก”
“แล้วพ่อผู้ใหญ่ทำไมไม่จับมันส่งตำรวจ” แมงปอวิ่งตามเขาไปติด ๆ เธออยากได้ความยุติธรรมให้ตัวเอง แล้วเขาเป็นถึงผู้ใหญ่บ้าน เขาต้องช่วยเธอสิ
“ฉันจะไปหาหมอ” ผู้ใหญ่คามบอก แล้วกระชากประตูรถกระบะเปิดออก เขารีบขึ้นไปนั่งบนเบาะ แต่พอเขาจะดึงประตูรถปิด ยัยเด็กตัวกะเปี๊ยกก็ดันกระโดดขึ้นมานั่งทับตักเขา แล้วกอดคอเขาเอาไว้แน่น
“เฮ้ย ! ขึ้นมาทำไม ! ลงไป !”
“ปอจะไปกับพ่อผู้ใหญ่ จะตามไปทุกที่จนกว่าพ่อผู้ใหญ่จะตามหาวัวให้ปอจนเจอ ส่วนเรื่องไอ้สองตัวนั้น ปอไม่สนใจมันแล้ว เพราะปอก็ไม่ได้เป็นอะไร”
แมงปอบอกจริงจัง เด็กสาวสบตาคมอย่างท้าทาย นาทีนี้เธอไม่มีอะไรจะเสียแล้ว สิ่งที่เธอต้องการมากที่สุดคือเงิน ชีวิตนี้ของเธอมีพ่อเพียงคนเดียวเท่านั้น ถ้าพ่อเป็นอะไรไปเธอจะอยู่ได้ยังไง
“เธอนี่มัน...ยัยเด็กบ้า ! ไปนั่งฝั่งโน้น !” ผู้ใหญ่คามช้อนอุ้มเอาเด็กสาวตัวเล็กแต่อวบอัดไปทุกสัดส่วนโยนไปทางเบาะข้างคนขับ ยัยเด็กบ้า...นมโตอย่างกับแม่ลูกอ่อน บั้นท้ายก็ใหญ่อวบอัด ตัวก็นุ่มน่าจับน่าฟัดไปหมด ไม่รู้จักระวังตัว กล้าดียังไงมานั่งทับตักเขา แข็งไปหมดเลย...แม่งเอ๊ย !
แมงปอนั่งรอพ่อผู้ใหญ่คามอยู่หน้าสถานีอนามัยประจำตำบล พอเขาทำแผลเสร็จ เขาก็เดินออกมาด้วยใบหน้าบูดบึ้ง เด็กสาวสังเกตเห็นตรงมุมซ้ายเหนือหน้าผากของเขามีผ้าก็อซสีขาวปิดไว้
“ต้องเย็บไหมจ๊ะ” เธอถามด้วยความเป็นห่วง และก็รู้สึกผิด
“สองเข็ม...โคตรซวย” ผู้ใหญ่คามบอกแล้วหิ้วถุงยาเล็ก ๆ เดินกลับไปที่รถ แมงปอรีบวิ่งตามเขาไป
“แล้วเรื่องวัวของปอล่ะจ๊ะพ่อผู้ใหญ่”
“เดี๋ยวจะพาไปแจ้งความ ขึ้นรถสิ” ตามติดขนาดนี้จะปล่อยไปก็ใช่ที่ ช่วยแล้วก็คงต้องช่วยให้สุด
แมงปอรีบเปิดประตูรถขึ้นไปนั่งที่เบาะเดิม พอผู้ใหญ่คามออกรถ เธอก็เหลือบมองเขาอย่างหวั่น ๆ “ปอขอโทษนะจ๊ะที่ตีหัวพ่อผู้ใหญ่” แมงปอกระพุ่มมือไหว้อย่างนอบน้อม เธอรู้สึกผิดจริง ๆ ที่ทำร้ายเขา
“อือ...ช่างมันเหอะ” พอพ่อผู้ใหญ่ใจดีไม่ว่าอะไร เด็กสาวก็ยิ้มแต้ แล้วก็ขยับตัวนั่งดี ๆ ไม่รบกวนสมาธิการขับรถของเขา กระทั่งผู้ใหญ่คามพาเธอมาถึงสถานีตำรวจที่ตั้งอยู่ในตัวอำเภอ เขาจัดการเรื่องแจ้งความให้เธอ และฝากฝังกับร้อยเวรว่าช่วยดูแลคดีให้เธอด้วย เมื่อเรียบร้อยแล้วทั้งสองก็เดินลงมาจากโรงพัก
“ปอจะได้วัวคืนไหมจ๊ะพ่อผู้ใหญ่”
“ไม่คาดหวังก็จะไม่ผิดหวัง” ผู้ใหญ่คามบอกอย่างคนที่ผ่านโลกมามากกว่า
“แต่ปอต้องการเงิน ถ้าไม่ได้วัวคืน ปอก็ไม่รู้ว่าจะหาเงินจากที่ไหน”
“รอดูพรุ่งนี้ เธออาจจะได้วัวคืน”
“แต่...ปอไม่อยากรอถึงพรุ่งนี้ ปออยากได้เงินวันนี้”
“ไม่มีอะไรได้ดั่งใจเราไปทุกอย่างหรอก”
แมงปอเม้มปากแน่น เด็กสาวก้มหน้ามองพื้น พอคิดว่าความหวังสุดท้ายอาจจะหลุดลอยไป น้ำตาก็ไหลออกมา
“โลกนี้มันโหดร้ายนักอีหนู กลับบ้านไปก่อนเถอะ บ้านอยู่ไหน”
“อยู่หมู่บ้านใกล้ ๆ กับพ่อผู้ใหญ่แหละจ้ะ” แมงปอตอบแล้วสูดน้ำมูกใส
“งั้นให้ฉันไปส่งไหม”
“ไม่เป็นไรจ้ะ ปอจะไปหาเพื่อนที่หอพักแถวนี้ก่อน แล้วปอจะกลับเอง”
แมงปอยกมือไหว้ขอบคุณเขา แล้วปลีกตัวเดินหนีไป ตาคมมองตามอย่างครุ่นคิด และมองตามจนเธอลับสายตาไป เขาจึงขึ้นรถตัวเองขับออกจากโรงพัก
“แกแน่ใจแล้วเหรอแมงปอ” พร...เพื่อนสาวที่เคยเรียนด้วยกันสมัยมอต้นถามย้ำเป็นรอบที่สิบ แมงปอมาหาเธอเมื่อตอนบ่ายแก่ ๆ แล้วบอกเธอว่าอยากทำงานแบบที่เธอทำ พอตกค่ำ เธอจึงจัดแจงหาชุดให้แมงปอผลัดเปลี่ยน เป็นชุดเสื้อยืดตัวเล็กรัดรูปอวดเต้านมโตกับกระโปรงผ้ายืดรัดติ้วสั้นแค่คืบ
“อือ...แน่ใจแล้ว” แมงปอตอบเสียงหนักแน่น
“งั้นก็ไปกัน” เพราะรู้ว่าความจนมันน่ากลัว เมื่อหลังชนฝาก็ต้องทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้เงินมา งานนี้เธอไม่ได้บังคับ แต่แมงปอสมัครใจทำเอง
พรเดินนำหน้าแมงปอออกจากห้องพักที่เป็นห้องแถวชั้นเดียวตรงไปยังมอเตอร์ไซค์ของตน ตอนนี้เป็นเวลาเกือบสามทุ่มแล้ว พรเป็นคนขับมอเตอร์ไซค์ให้แมงปอซ้อนท้าย โดยมุ่งหน้าไปยังถนนแห่งหนึ่งใจกลางอำเภอ ถนนเส้นที่ใคร ๆ ตั้งสมญานามให้ว่าถนนโลกีย์ พอถึงที่หมาย พรก็จอดรถบนถนนชิดทางเท้า เธอดับเครื่องยนต์แล้วหันมาบอกเพื่อนว่า
- ผู้เขียน
