พอรถจอดสนิทโดยเครื่องยนต์ไม่ดับอยู่กลางทุ่งนาห่างจากถนนพอสมควร ผู้ใหญ่คามก็เข้าเกียร์ว่าง ดึงเบรกมือขึ้น ปลดเข็มขัดนิรภัยออกจากตัว เขาก้มมองคนที่ขึ้นมานั่งทับบนตักเขาด้วยสายตาแข็งกร้าว แมงปอกอดคอเขาไว้ ในท่านั่งคร่อมตักแกร่ง หัวเข่าสองข้างหนีบสะโพกเขาแน่น
“เธอนี่มันมีสมองไว้คั่นหัวเท่านั้นสินะ ถ้าเกิดรถคว่ำตายห่าขึ้นมาจะทำยังไง ยัยเด็กโง่ !”
“ปอจะลง” เสียงตวาดลั่นรถไม่ได้ทำให้เด็กสาวตื่นกลัว แมงปอขยับตัวจะลงจากตักเขา
“แมงปอ !” เป็นครั้งแรกที่เขาเรียกชื่อเธอ ชื่อที่เขารู้เพราะเธอลงลายมือชื่อในใบแจ้งความ ผู้ใหญ่คามโมโหเหลือจะกล่าว เขาจับบ่าบอบบางสองข้างเขย่าแรง ๆ “อยากขายตัวนักใช่ไหม อยากได้เงินนักเหรอ ก็ได้ ! ฉันจะซื้อเอง !”
“อื๊อ !” ปากอิ่มที่ไม่เคยจูบ ถูกจูบอย่างจาบจ้วง เขาจูบด้วยความโมโห จูบเพราะอยากจัดการยัยเด็กดื้อที่พูดอะไรก็ไม่ฟัง แล้วก็เกือบทำให้เกิดอุบัติเหตุ
แมงปอรู้สึกเหมือ
