“หนูดา…” ปลัดรวินยื่นมือไปแตะหัวไหล่บอบบาง แต่พอเขาแตะ ธิดาก็รีบคลานหนีเขาไปนั่งชิดหัวเตียง เธอลนลานดึงเอามาผ้าห่มมาปกปิดร่างกาย ตาคู่สวยฉ่ำชุ่มด้วยคราบน้ำตา เธอมองเขาอย่างหวาดกลัว
“หนูดา…” ปลัดรวินขยับตัวจะเข้าไปใกล้
“อย่าเข้ามา หนูกลัวแล้ว ฮึก ๆ ฮือ…” ธิดากอดผ้าห่มไว้แน่น เด็กสาวจ้องหน้าสามีด้วยความหวาดหวั่น เธอกลัวเขา เขา...คนที่เธอคิดว่าเข้าใจเธอที่สุด เขา...คนที่เธอคิดว่าจะปกป้องเธอ แต่วันนี้เขากลับทำร้ายเธอ
ท่าทางของธิดาทำให้คนที่ใช้ความรุนแรงกับเธอเมื่อครู่เสียใจ ปลัดรวินรู้สึกผิดเต็มหัวใจ นี่เขาเป็นบ้าอะไรถึงทำกับเธอแบบนั้น ทำไปโดยที่ไม่ทันได้ถามไถ่ความจริงกับเธอ
“หนูดา...พี่มีเรื่องอยากจะถาม”
“ถะ...ถามได้ค่ะ แต่อย่าเข้ามาใกล้หนูนะ หนูกลัว ฮึก ๆ” ธิดาก้มหน้าหนี เธอพยายามทำตัวให้ลีบเล็ก ใจดวงน้อยหวังเพียงว่าเขาจะไม่ทำร้ายเธออีก
“หนูดา...หลอกพี่ทำไม หนูดาวางแผนเสียตัวให้พี่ เพื
