“ผมสบายใจจังเลยที่ได้ยินอย่างนี้ ขอบใจมากนะคุณสุ”
“สุสิคะที่ต้องขอบคุณคุณ” เธอจ้องมองเขานัยน์ตาหวานเชื่อม “ที่คุณพาสุมาที่นี่ ทำให้สุได้...อยู่กับธรรมชาติ อากาศดีๆ อาหารอร่อยๆ ขอบคุณมากนะคะคุณบอล”
“ผมเลือกคนไม่ผิดจริงๆ คุณนี่น่ารักจนผมอดใจไม่อยู่แล้วล่ะ”
“ไม่เอาน่า กินข้าวสิคะ”
“กินข้าวเสร็จ แล้วเรา นะ”
“สุติดละคร” เจ้าหล่อนพูดอย่างอารมณ์ดี “คุณเองก็จะเคลียร์งานด้วยไม่ใช่เหรอคะ”
“จริงด้วย ขอบใจนะที่เตือน งั้นผมเคลียร์งานให้เสร็จ ส่วนคุณดูละครให้จบ แล้วเราก็...”
“ก็ได้ค่ะ คุณอย่าหลับซะก่อนล่ะ” เธอตักอาหารให้สามีอย่างเอาอกเอาใจ ไม่นานนัก การรับประทานอาหารเย็นของทั้งคู่ก็จบลง สามีของเธอขึ้นข้างบนแล้วเข้าห้องทำงาน จมปลักอยู่บนโต๊ะจนลืมทุกสิ่ง
ส่วนหญิงสาวเมื่อล้างจานเสร็จ เธอก็มานั่งหน้าทีวี เปิดละครทิ้งไว้ แต่กลับนั่งเปิดอ่านนิตยาสารอย่างเพลิน
“โอ๊ยยย ง่วงแล้วอ่ะ” เธอมองดูนาฬิกา ละคร
